Richard Sulík (ur. 12 stycznia 1968 w Bratysławie) – słowacki ekonomista, przedsiębiorca i polityk, przewodniczący partii Wolność i Solidarność, przewodniczący Rady Narodowej w latach 2010–2011, deputowany do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji, w latach 2020–2021 oraz 2021–2022 wicepremier i minister gospodarki.

Richard Sulík
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1968
Bratysława

Przewodniczący Rady Narodowej
Okres

od 2010
do 2011

Przynależność polityczna

Wolność i Solidarność

Poprzednik

Pavol Paška

Następca

Pavol Hrušovský

Życiorys edytuj

Uczęszczał do szkół podstawowych w Bratysławie i Monachium, następnie kształcił się w gimnazjum technicznym w Pforzheim. Studiował fizykę na Uniwersytecie Technicznym w Monachium, w latach 1989–1992 kształcił się w zakresie ekonomii na tamtejszym Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana, a w okresie 1998–2003 również na Uniwersytecie Ekonomicznym w Bratysławie. Na początku lat 90. założył własną firmę „Fax & Copy”, którą prowadził do 2001. Pracował także jako doradca ministrów finansów Ivana Mikloša (2002–2003) i Jána Počiatka (2006–2007). W 2009 założył nową partię Wolność i Solidarność (SaS) i został jej przewodniczącym.

W 2010 z ramienia SaS uzyskał mandat posła do Rady Narodowej. W lipcu 2010 został wybrany przewodniczącym słowackiego parlamentu, otrzymując poparcie 80 ze 149 posłów obecnych na sali[1]. W październiku 2011 wskutek rozpadu centroprawicowej koalicji rządzącej utracił stanowisko[2]. W wyborach w 2012 ponownie uzyskał mandat poselski[3].

W 2014 Richard Sulík został z ramienia swojego ugrupowania wybrany do Europarlamentu VIII kadencji[4]. W wyborach w 2016 ponownie uzyskał mandat posła do Rady Narodowej[5], którego jednak nie objął. Pozostał członkiem PE, w którym zasiadał do 2019. W wyniku wyborów w 2020 powrócił do słowackiego parlamentu[6].

W marcu 2020 został wicepremierem do spraw gospodarczych oraz ministrem gospodarki w nowo powołanym rządzie Igora Matoviča[7]. Został również wówczas pełniącym obowiązki ministra spraw zagranicznych i europejskich (z uwagi na przebywanie przewidzianego na tę funkcję Ivana Korčoka w tym czasie w USA i konieczność odbycia po powrocie kwarantanny w związku z pandemią COVID-19)[8]; Richard Sulík resortem tym czasowo kierował do kwietnia 2020. W marcu 2021 w trakcie kryzysu w koalicji odszedł z funkcji wicepremiera i ministra gospodarki[9]. Powrócił na te urzędy w kwietniu 2021 w utworzonym wówczas gabinecie Eduarda Hegera[10]. Pod koniec sierpnia 2022 złożył rezygnację z tych stanowisk[11]; w następnym miesiącu jego ugrupowanie opuściło koalicję rządową[12]. Zakończył urzędowanie w następnym miesiącu. W 2023 ponownie wybrany na posła do Rady Narodowej[13].

Przypisy edytuj

  1. Sulík bude napokon šéfom NR SR, dostal 80 hlasov. webnoviny.sk, 8 lipca 2010. [dostęp 2012-03-11]. (słow.).
  2. Minúta po minúte: Poslanci schválili posilnenie eurovalu a odvolali Sulíka (štvrtok). sme.sk, 13 października 2011. [dostęp 2012-03-11]. (słow.).
  3. Voľby do Národnej rady Slovenskej republiky 2012: Zvolení poslanci Národnej rady Slovenskej republiky. volbysr.sk. [dostęp 2012-03-11]. (słow.).
  4. Voľby do Európskeho parlamentu 2014: Zvolení poslanci Európskeho parlamentu. volbysr.sk. [dostęp 2014-05-26]. (słow.).
  5. Voľby 2016: Pozrite si zoznam zvolených poslancov. sme.sk, 6 marca 2016. [dostęp 2016-03-06]. (słow.).
  6. Pozrite si, kto vás bude zastupovať v parlamente. pravda.sk, 1 marca 2020. [dostęp 2023-10-15]. (słow.).
  7. Prezidentka Čaputová vymenovala novú vládu premiéra Matoviča. webnoviny.sk, 21 marca 2020. [dostęp 2020-03-21]. (słow.).
  8. Slovensko má novú vládu. pravda.sk, 21 marca 2020. [dostęp 2020-03-21]. (słow.).
  9. Koaličná kríza: Richard Sulík podal demisiu do rúk prezidentky. aktuality.sk, 23 marca 2021. [dostęp 2021-03-24]. (słow.).
  10. Prezidentka SR Z. Čaputová vymenovala vládu E. Hegera. vlada.gov.sk, 1 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-01]. (słow.).
  11. Slovak economy minister resigns amid govt row, ready to discuss next steps. reuters.com, 31 sierpnia 2022. [dostęp 2022-09-07]. (ang.).
  12. 3 ministers resigned in Slovakia: Government lost majority in parliament. owpit.com, 6 września 2022. [dostęp 2022-09-07]. (ang.).
  13. Andrej Kuzmány: Kto sa prekrúžkoval do parlamentu? Pozrite si zoznam 150 poslancov (voľby 2023). sme.sk, 1 października 2023. [dostęp 2023-10-01]. (słow.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj