Rogatywka wz. 1938
Rogatywka wz. 1938 – nakrycie głowy żołnierzy Wojska Polskiego II RP służących w sztabach i oddziałach Obrony Narodowej.
Rogatywka przeznaczona dla żołnierzy obrony narodowej wzorowana na typowej rogatywce polowej wz. 1937[a]. Ponadto posiadała stalkę do usztywniania denka i rogów, złączoną z czterema podpórkami z tektury, do której były przyszyte ręcznie, falisto wygięte i na końcach zaokrąglone druty. Stalka i podpórki obszyte były tkaniną. Stalka była zgięta w kwadrat, a końce jej złożone na styk i spojone cienką żelazną blaszką. W rogach stalki przyszyte były jednymi końcami podpórki usztywniające rogi rogatywki. W przypadku użycia rogatywki, jako polowego nakrycia głowy, stalkę z podpórkami wyjmowano[1].
Na lewym przednim brycie rogatywki doczepiano sznurek i chwaścik. Sznurek, złożony na połowę i związany w 1/3 długości na dwa supły, był przypięty jednym końcem za pomocą utworzonej pętli do guzika przyszytego na lewym rogu rogatywki. Drugim końcem, uzbrojonym w biały haczyk, był zaczepiony na haftkę wykonaną z nici barwy ochronnej na brycie, pod lewym skrzydłem orzełka.
Chwaścik składał się z uszka, obsady chwaścika, trzydziestu frędzli oraz drewnianego koralika. Był nawleczony na pętlę sznurka i zapinany na guzik, przyszyty na lewym rogu rogatywki[1].
Sznurek był skręcany z pięciu sznureczków, z których dwa były białe, a trzy czerwone. Uszko i obsada chwaściska splatano z dwóch sznureczków: jednego barwy białej i drugiego barwy czerwonej[1].
Frędzle, z których piętnaście barwy białej i piętnaście barwy czerwonej, były skręcone z jednego sznureczka, podwójnie złożonego.
Odcięte końce frędzli były wpuszczane w obsadę chwaścika, który za pomocą końców uszka, przewleczonego przez obsadę, był przymocowany do drewnianego koralika[1].
Sznurek, uszko, obsada chwaścika i frędzle były wykonane ze sztucznego jedwabiu.
Guzik był czerwony, wykonany z masy galalitowej lub bakelitowej, osadzony na metalowym uchwycie. Barwa czerwona sznurka, chwaścika i guzika miała odcień cynobru.
Zamiast haftowanego orzełka, stosowano metalowy orzełek jak przy rogatywce garnizonowej[1].
Uwagi
edytuj- ↑ Opis szczegółowy ogłoszony w załączniku nr 1 do poz. 139 Dziennika Rozkazów nr 11 z 1937 roku
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 4 z 12 kwietnia 1938 roku; poz. 37 i załącznik
- Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 11 z 1937 roku; poz. 139 i załącznik