Roman Sołtyk (syn)
Roman Sołtyk herbu Sołtyk – (ur. 1820 lub 1822 w Główczynie, zm. 1 maja 1873 w Babicy) – generał-major armii Austro-Węgier.
 generał-major
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w Główczynie znajdującym się wówczas na terenie Królestwa Polskiego będącego częścią Imperium Rosyjskiego. Był synem generała Romana Sołtyka i Konstancji Heleny z Moszczeńskich. Po wyjeździe ojca na emigrację i konfiskacie majątków w Królestwie Polskim Roman wychowywał się w Galicji pod opieką wuja Franciszka Moszczeńskiego i przyjął obywatelstwo austriackie. Uczył się w Theresianum w Wiedniu, następnie w latach 1835–1840 studiował w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej, którą ukończył w stopniu podporucznika. 5 października 1840 wstąpił do 5 pułku szwoleżerów w Opawie; w 1845 awansował do stopnia porucznika. W 1849 odbył kampanię węgierską jako oficer ordynansowy przynosząc. cesarzowi Franciszkowi Józefowi I do Ischl wiadomość o kapitulacji dyktatora rewolucji węgierskiej Artura Görgeya, za co cesarz mianował go 30 sierpnia swym przybocznym adiutantem. 5 czerwca 1850 otrzymał awans na majora i został dowódcą szwadronu w 6 pułku huzarów w Opawie i otrzymał Order Żelaznej Korony III klasy. Był potem podpułkownikiem i dowódcą dywizjonu w tejże jednostce przeniesionej do Bochni. 11 kwietnia 1856 został dowódcą 12. pułku huzarów w Weronie. Walczył w kampanii włoskiej 1859 w bitwie pod Solferino. 17 czerwca 1865 został dowódcą Brygady Kawalerii w Tarnowie i następnie awansował na stopień generała-majora. Uczestniczył w kampanii pruskiej w 1866, dowodzona przez niego dywizja została zaskoczona i pokonana przez Prusaków. Pod wrażeniem klęski pod Sadową przeszedł w stan spoczynku i osiadł w Babicy. W 1872 został mianowany komendantem Obrony Krajowej w Galicji Zachodniej. Dokonując inspekcji szpitali wojskowych zaraził się ospą i zmarł 1 maja 1873 w Babicy. Pochowany został w Czudcu.
Rodzina edytuj
Miał siostrę Helenę (1831 – 10 maja 1908)[1]. W 1846 ożenił się z Józefą z Pinińskich (ok. 1827 – 16 listopada 1885), przybraną córką Józefa, właściciela Babic. Z tego małżeństwa miał córkę Konstancję.
Przypisy edytuj
- ↑ Władysław Zajewski: Roman Sołtyk. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2022-07-29]. (pol.).
Literatura edytuj
- Andrzej A. Zięba, Roman Sołtyk w Polski Słownik Biograficzny tom XL wyd. 2000-2001 s.424 wersja elektroniczna
- Ryszard Dzieszyński – “Sadowa 1866”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-11-10811-0.
Linki zewnętrzne edytuj
- O hrabim Romanie Sołtyku cesarsko-królewskim generale, byłym właścicielu Babicy. [dostęp 2022-07-29].