Roman Sołtyk (syn)

Roman Sołtyk herbu Sołtyk - (ur. 1820 – zm. 1 maja 1873 w Babica) – generał- major armii Austro-Węgier.

Roman Sołtyk
generał-major
Data i miejsce urodzenia	1820 Główczyn
Data i miejsce śmierci	1 maja 1873 Babica
Przebieg służby
Lata służby	1840 - 1867
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Główne wojny i bitwy	Wojna francusko-austriacka Wojna prusko-austriacka
Odznaczenia

Był synem generała Romana Sołtyka i Konstancji Heleny z Moszczeńskich. Po wyjeździe ojca na emigrację i konfiskacie majątków w Królestwie Polskim Roman wychowywał się w Galicji pod opieką wuja Franciszka Moszczeńskiego i przyjął obywatelstwo austriackie. Uczył się w Theresianum w Wiedniu, następnie w latach 1835–1840 studiował w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej, którą ukończył w stopniu podporucznika. 5 października 1840 wstąpił do 5 pułku szwoleżerów w Opawie; w 1845 awansował do stopnia porucznika. W 1849 odbył kampanię węgierską jako oficer ordynansowy przynosząc. cesarzowi Franciszkowi Józefowi I do Ischl wiadomość o kapitulacji dyktatora rewolucji węgierskiej Artura Görgeya, za co cesarz mianował go 30 sierpnia swym przybocznym adiutantem. 5 czerwca 1850 otrzymał awans na majora i został dowódcą szwadronu w 6 pułku huzarów w Opawie i otrzymał Order Żelaznej Korony III klasy. Był potem podpułkownikiem i dowódcą dywizjonu w tejże jednostce przeniesionej do Bochni. 11 kwietnia 1856 został dowódcą 12. pułku huzarów w Weronie. Walczył w kampanii włoskiej 1859 w bitwie pod Solferino. 17 czerwca 1865 został dowódcą Brygady Kawalerii w Tarnowie i następnie awansował na stopień generała.-majora. Uczestniczył w kampanii pruskiej w 1866, dowodzona przez niego dywizja została zaskoczona i pokonana przez Prusaków. Pod wrażeniem klęski pod Sadową przeszedł w stan spoczynku i osiadł w Babicy. W 1872 został mianowany komendantem Obrony Krajowej w Galicji Zachodniej. Dokonując inspekcji szpitali wojskowych zaraził się ospą i zmarł 1 maja 1873 w Babicy, pochowany został w Czudcu.

Literatura

• Andrzej A. Zięba Roman Sołtyk w Polski Słownik Biograficzny tom XL wyd. 2000-2001 s.424 wersja elektroniczna
• Ryszard Dzieszyński - “Sadowa 1866”, Warszawa 2007, ​ISBN 978-83-11-10811-0​