Rudolf Wizimirski
Rudolf Marian Wizimirski (ur. 23 kwietnia 1883 we Lwowie, zm. 1940 w ZSRR) – inspektor Policji Państwowej, major rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 inspektor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwietnia 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
komendant okręgów PP |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 23 kwietnia 1883 we Lwowie[1][2]. Był synem Ignacego Bergera i Jadwigi z domu Wizimirskiej[2].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. Służył w 6 dywizjonie żandarmerii we Lwowie[2]. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 8 dywizjonu żandarmerii w garnizonie Toruń[5][6][2]. W 1934 był oficerem rezerwy 6 dywizjonu żandarmerii i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto II[7].
Wstąpił do służby w Policji Państwowej. W stopniu inspektora Policji sprawował stanowiska: od 1 kwietnia 1921 do 1 kwietnia 1922 Komendanta Okręgu IX Tarnopolskiego PP, od 12 kwietnia 1922 do 1 lutego 1926 Komendanta Okręgu XII Pomorskiego PP, od 1 lutego 1926 do 27 stycznia 1927 Komendanta Okręgu II Łódzkiego PP[8].
Od 1933 był sekretarzem rady powiatu brodzkiego[2]. W 1932 został wylosowany sędzią sądu przysięgłych we Lwowie[9].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. W 1940 został zamordowany przez NKWD na obszarze okupowanym przez sowietów. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/1-61 oznaczony numerem 1115)[2][10]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (23 stycznia 1926)[11]
Przypisy
edytuj- ↑ Rudolf Wizimirski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
- ↑ a b c d e f Jan Suliński: Żandarmi zamordowani na Wschodzie w latach 1939–1940. Warszawa: 2012, s. 23.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1066.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 968.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1060.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 963.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 191, 722.
- ↑ Wykaz Komendantów Okręgowych Policji Państwowej w latach 1919–1939. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2016-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-29)].
- ↑ Kalendarz rozpraw przed sądem przysięgłych we wrześniu. „Gazeta Lwowska”. Nr 193, s. 5, 25 sierpnia 1932.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 111. [dostęp 2016-07-21].
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 33, poz. 85 „za zasługi, położone na polu organizacji policji”.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.