Rutkiewicze Nowe (biał. Новыя Руткавічы; ros. Новые Рутковичи) – wieś na Białorusi, w rejonie korelickim obwodu grodzieńskiego, około 6 km na południowy zachód od Korelicz i około 19 km na południowy wschód od Nowogródka.

Rutkiewicze Nowe
Новыя Руткавічы
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

korelicki

Sielsowiet

Maluszyce

Wysokość

154 m n.p.m.

Populacja (2009)
• liczba ludności


43

Nr kierunkowy

+375 1596

Tablice rejestracyjne

4

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Rutkiewicze Nowe”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Rutkiewicze Nowe”
Ziemia53°31′42,2″N 26°04′36,7″E/53,528389 26,076861

Od co najmniej I wojny światowej istnieją tu obok siebie dwie wsie: Rutkiewicze Nowe i Rutkiewicze Górne, której centrum znajduje się kilkaset metrów na północny zachód od centrum wsi Rutkiewicze Nowe. Folwark Rutkiewicze stał około 900 m na zachód od centrum wsi Rutkiewicze Górne[1].

Historia edytuj

Dobra Rutkiewicze co najmniej od XVIII wieku były własnością rodziny Wyganowskich i pozostawały w jej rękach do 1939 roku. W połowie XIX wieku właścicielem majątku był Aleksander Wyganowski, który otrzymał go w posagu w wyniku małżeństwa ze swoją stryjenką. Z małżeństwa z Maksymilią Łukaszewiczówną miał on troje dzieci, spośród których Rutkiewicze odziedziczył ich młodszy syn, Bohdan, który był ostatnim właścicielem majątku[2].

Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Rutkiewicze, wcześniej należące do powiatu nowogródzkiego województwa nowogródzkiego Rzeczypospolitej, znalazły się na terenie powiatu nowogródzkiego (ujezdu), wchodzącego w skład kolejno guberni: słonimskiej, litewskiej, grodzieńskiej i mińskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku obie wsie wróciły do Polski, weszły w skład gminy Korelicze, od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[3].

W 2009 roku wieś liczyła 43 mieszkańców[4].

Majątek w Rutkiewiczach jest opisany w 2. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[2].

Przypisy edytuj