Ryszard Grzyb

polski malarz

Ryszard Henryk Grzyb (ur. 17 lipca 1956 w Sosnowcu) – polski malarz, poeta, projektant graficzny.

Ryszard Grzyb
Ilustracja
Ryszard Grzyb na tle swoich obrazów w Galerii Bielskiej BWA w 2016 roku
Imię i nazwisko

Ryszard Henryk Grzyb

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1956
Sosnowiec

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu

Dziedzina sztuki

malarstwo poezja

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny robotniczej. W latach 1971–1976 uczęszczał do Państwowego Liceum Plastycznego w Katowicach. W latach 1976–1979 studiował na wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w pracowni Zbigniewa Karpińskiego, a następnie przeniósł się na Wydział Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych do pracowni Rajmunda Ziemskiego, gdzie poznał Pawła Kowalewskiego, Jarosława Modzelewskiego, Włodzimierza Pawlaka, Marka Sobczyka i Ryszarda Woźniaka, przyszłych członków „Gruppy”, założonej w roku 1982. Był też współzałożycielem i wydawcą pisma Gruppy – „Oj dobrze już”. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał 8 czerwca 1981.

Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Poznaniu, Galerii Zachęta, W Muzeach Okręgowych w Katowicach, Bytomiu, Toruniu, Bydgoszczy, Olsztynie, w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.

W latach 1983–1987 malował Grzyb głównie tzw. „papiery” – wielkoformatowe kompozycje temperą na kartonie. Od roku 1987 artysta zmienił technikę malowania, odchodząc stopniowo od malowania temperą na rzecz malarstwa olejnego na płótnie. Jego malarstwo cechuje radosna kolorystyka i przedmioty obwiedzione szeroką linią.

W czasie studiów w Warszawie oprócz malarstwa zajmował się twórczością poetycką, publikowaną w „Nowym Wyrazie” 1980 nr 4 i 1981 nr 1, oraz w „Miesięczniku Literackim” 1981 nr 7.

W 2004 rozpoczął multimedialny projekt Zdania napowietrzne, w ramach którego kolekcjonuje krótkie sentencje poetyckie, „absurdalne haiku” jak mówi i umieszcza je w kontekście zupełnie obcym poetyckim eksperymentom – na billboardach, pocztówkach, ołówkach, kubkach, zmienia je w neony, tabliczki informacyjne. Poprzez zawłaszczenie przestrzeni przeznaczonej dla innego rodzaju komunikatów, artysta wzmacnia siłę ich przekazu, wywołując swego rodzaju suspens.

Laureat nagrody Nagrody im. Jana Cybisa za rok 2010.

Wystawy (wybór) edytuj

  • 1986 – Ekspresja lat 80., BWA, Sopot
  • 1987 – Co słychać, Dawne Zakłady Norblina, Warszawa
  • 1990 – Konstrukcja w procesie (3), Pałac Scheiblera, Łódź
  • 1991 – Kunst, Europa, Bonner Kunstverein, Bonn
  • 1992/93 – Gruppa 1982–1992, Galeria Zachęta, Warszawa

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj