Rzut podkową – gra polegająca na zarzuceniu podkowy na specjalny kołek.

Zawodnik podczas rzutu

Punktacja

edytuj
 
Podkowy poprawnie zarzucone na kołek

Oficjalny mecz trwa do 50 pkt., zaś rekreacyjny do 21 pkt. Punkty przyznaje się w następujący sposób[1]:

  • +6 punktów – jeżeli obydwie podkowy danego zawodnika zdobyły 3 punkty, czyli ringera,
  • +4 punkty – jeżeli jedna podkowa danego zawodnika zdobyła ringera, a jego druga podkowa jest bliżej od wszystkich podków jego przeciwnika
  • +3 punkty – tzw.ringer, jeżeli podkowa po upadku otacza kołek, ale go nie dotyka,
  • +2 punkty – jeżeli dwie podkowy danego zawodnika są bliżej kołka niż wszystkie podkowy jego przeciwnika,
  • +1 punkt – jeżeli żaden zawodnik nie zdobył ringera, punkt dostaje podkowa będąca najbliżej kołka,
  • -3 punkty – jeżeli nastąpi odrzucenie podkowy od kołka.

Mistrzostwa świata

edytuj

Mistrzostwa świata w rzucie podkową odbywają się od 1909 roku (z kilkoma przerwami) do dziś. Poniżej znajduje się lista mistrzów świata w rzucie podkową[2]:

Wielokrotni mistrzowie świata

edytuj
Tytuły Zawodnik Lata
19 Alan Francis 1989, 1993, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014
10 Ted Allen 1933, 1934, 1935, 1940, 1946, 1953, 1955, 1956, 1957, 1959
9 Frank Jackson 1909, 1910, 1911, 1912, 1914, 1915, 1920 (letnie), 1921, 1926
8 Fernando Isais 1941, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1958
6 Elmer Hohl 1965, 1968, 1972, 1973, 1975, 1977
6 Walter Ray Williams Jr. 1978, 1980, 1981, 1985, 1991, 1994
5 Charlie Davis 1922 (zimowe), 1924 (zimowe), 1927 (zimowe), 1927 (letnie), 1928
3 Brian Simmons 2000, 2002, 2011
3 Curt Day 1966, 1971, 1974
3 Dan Kuchcinski 1967, 1969, 1970
3 Dale Lipovsky 1982, 1983, 1987
3 Jim Knisley 1984, 1988, 1990
2 George May 1920 (zimowe), 1923 (letnie)
2 Putt Mossman 1924 (letnie), 1925
2 Mark Seibold 1979, 1986

Jednorazowi mistrzowie świata

edytuj

Robert Pierce (1913), Fred Brust (1919), George May (1920 zimowe), Charles Bobbit (1921 zimowe), Frank Lundin (1922 letnie), Harold Falor (1923 zimowe), Blair Nannamaker (1929), Guy Zimmerman (1954), Don Titcomb (1960), Harold Reno (1961), Paul Focht (1962), John Monasmith (1963), Carl Steinfeldt (1976), Kevin Cone (1992).


Przypisy

edytuj
  1. Praca zbiorowa: Encyklopedia sportów świata. T. 12. Warszawa: Agora, 2008, s. 126.
  2. World Champions Men's Division. [dostęp 2015-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-12)].

Linki zewnętrzne

edytuj