Sędziwój Głowacz Leżeński
Sędziwój Głowacz Leżeński (ur. ok. 1420, zm. 3 października 1466 w Toruniu) – rycerz księcia Witolda, uczestnik wielu bitew, założyciel Głowaczowa.
 Nałęcz | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1420 |
| Data i miejsce śmierci |
3 października 1466 |
| Ojciec | |
| Matka |
Katarzyna Leżeńska |
| Żona |
Anna Gólczewska |
| Dzieci |
Hieronim |
Sędziwój Głowacz Leżeński piastował urząd chorążego sandomierskiego. W późniejszym czasie był m.in.: starostą lubelskim (1457), podkomorzym sandomierskim (1458), starostą inowłodzkim. W 1458 roku otrzymał w zastaw Lubochnię. Został wojewodą sieradzkim (1461).
Sędziwój był rycerzem Wielkiego Księcia Litewskiego Witolda Kiejstutowicza. Posiadał znaczną ilość ziem i wsi. Walczył z Krzyżakami, a w 1454 roku popadł w niewolę podczas bitwy pod Chojnicami. W 1445 roku, za zezwoleniem księcia mazowieckiego Bolesława, założył miasto Głowaczów, na prawie chełmińskim. W roku 1466 został wysłany przez króla Kazimierza IV na synod do Łęczycy z żądaniem posiłków na wojnę pruską. Zmarł w tym samym roku na zarazę przebywając w Toruniu podczas rokowań pokojowych z Krzyżakami. Z żoną Anną Gólczewską herbu Prawdzic miał sześcioro dzieci: Hieronima, Abrahama, Sędziwoja, Mikołaja, Annę oraz Zofię[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Sędziwój Leżeński h. Nałęcz (c.1420 – 1466) – Genealogy [online], geni.com [dostęp 2017-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-25] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Adam Boniecki, Herbarz Polski, t. VI str. 344 (Gostomscy h. Nałęcz)