Słowo miłości
Słowo miłości (także: Słowo o miłości[1], serb. Слово љубве) – średniowieczny utwór poetycki, kwalifikowany jako poemat liryczny[1], którego autorem jest serbski władca Stefan Lazarević (1377-1427).
Utwór powstał w pierwszym dziesięcioleciu XV wieku, w 1404 lub 1409 roku[2]. Jest to swoisty poetycki list, w którym autor, Stefan Lazarević, zwraca się do nienazwanej z imienia bliskiej osoby, pozostającej z nim w złych układach. Z tego też względu uważa się, iż adresatem utworu jest brat Stefana Lazarevicia, Vuk (?-1410)[3], z którym książę był podówczas w otwartym konflikcie.
Utwór podzielony jest na dziesięć strof, których pierwsze litery tworzą akrostych, układający się w wers słowo miłości. Marian Jakóbiec uznaje ten tekst za jeden z najciekawszych utworów tego typu w literaturze średniowiecznej[1]. Historyk serbskiej literatury średniowiecznej, Dimitrije Bogdanović w sposobie przedstawiania przyrody w tekście dostrzega elementy charakterystyczne bardziej dla epoki renesansu, niż średniowiecza[2].
Oryginalny tekst Słowa miłości spłonął podczas bombardowania Belgradu w 1941 r[1].
Przekład Słowa miłości na język polski dokonany przez Wandę Kotwiczową znalazł się w tomie Dar Słowa. Ze starej literatury serbskiej, opracowanym przez Aleksandra Naumowa, Łódź 1983, s. 152-155.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Marian Jakóbiec: Literatury narodów Jugosławii. W: Dzieje literatur europejskich. T. 3. s. 171.
- Димитрије Богдановић: Историја старе српске књижевности. Београд: 1980, s. 200-201.
- Aleksander Naumow (red.): Dar Słowa. Ze starej literatury serbskiej. Łódź: 1983, s. 152-155.
Linki zewnętrzne edytuj
- Współczesny przekład Słowa miłości na język serbski. dveriblagoslova.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)].