SEA-ME-WE 3 (skrót do ang. South-East Asia – Middle East – Western Europe 3) – światłowodowy podmorski kabel telekomunikacyjny, łączący Europę Zachodnią, Bliski Wschód z południowo-wschodnią Azją i Australią[1]. Łącze ukończono w 2000. Jest to najdłuższy kabel podmorski na świecie. Operatorem jest indyjska firma Tata Indicom i 92 innych inwestorów z branży telekomunikacyjnej.

Łącze o długości 39 000 km wykorzystuje technologię Dense Wavelength Division Multiplexing (multipleksacji wielu sygnałów cyfrowych w jednym łączu światłowodowym, z przydzieleniem każdemu sygnałowi innej długości fali świetlnej, innego kanału) w celu zwiększenia przepustowości i jakości sygnału na duże odległości.

Punkty styku z lądem edytuj

 
Trasa światłowodu (czerwona) i punkty styku

Łącze styka się z lądem w 39 punktach:

  1. Norden, Niemcy
  2. Ostenda, Belgia
  3. Goonhilly, Wielka Brytania
  4. Penmarch, Francja
  5. Sesimbra, Portugalia
  6. Tetuan, Maroko
  7. Mazara del Vallo, Włochy
  8. Chania, Grecja
  9. Marmaris, Turcja
  10. Geroskipou, Cypr
  11. Aleksandria, Egipt
  12. Suez, Egipt
  13. Dżudda, Arabia Saudyjska
  14. Dżibuti, Dżibuti
  15. Maskat, Oman
  16. Fudżajra, Zjednoczone Emiraty Arabskie
  17. Karaczi, Pakistan
  18. Bombaj, Indie
  19. Koczin, Indie
  20. Dehiwala-Mount Lavinia, Sri Lanka
  21. Pyapon, Mjanma
  22. Satun, Tajlandia
  23. Penang, Malezja (Połączenie z kablami SAFE i FLAG)
  24. Medan, Indonezja
  25. Tuas, Singapur
  26. Dżakarta, Indonezja
  27. Perth, Australia
  28. Mersing, Malezja
  29. Tungku, Brunei
  30. Đà Nẵng, Wietnam
  31. Batangas, Filipiny
  32. Taipa, Makau
  33. Deep Water Bay, Hongkong
  34. Shantou, Chiny
  35. Fengshan, Tajwan
  36. Tucheng, Tajwan
  37. Szanghaj, Chiny
  38. Kŏje, Korea Południowa
  39. Okinawa, Japonia

Przerwy w działaniu edytuj

26 grudnia 2006 łącze zostało przerwane, powodując znaczącą degradację usług internetowych dla Dalekiego Wschodu. Powodem było, jak się podejrzewa, trzęsienie ziemi w pobliżu wybrzeża Tajwanu o sile 7,1 w skali Richtera[2]. Naprawa zajęła 3 tygodnie.

19 grudnia 2008 kabel został znowu przecięty, razem z zapewniającym redundancję kablem SEA-ME-WE 4 oraz FLAG FEA i GO-1[3][4].

Zobacz też edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj