SNCAC NC.211 Cormoran

Francuski samolot transportowy

SNCAC NC.211 Cormoranfrancuski czterosilnikowy samolot transportowy.

SNCAC NC.211 Cormoran
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Centre

Typ

samolot transportowy

Załoga

4

Historia
Data oblotu

20 lipca 1948

Wycofanie ze służby

1949

Liczba egz.

2

Dane techniczne
Napęd

4 x Snecma 14R

Moc

1200 KM

Wymiary
Rozpiętość

44 m

Długość

30,5 m

Wysokość

10,1 m

Powierzchnia nośna

200 m²

Masa
Własna

24 000 kg

Startowa

42 000 kg

Osiągi
Prędkość maks.

410 km/h

Prędkość przelotowa

320 km/h

Pułap

9 000 m

Zasięg

2 00 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
131
Rzuty
Rzuty samolotu

Historia

edytuj

Armia francuska, odtworzona po II wojnie światowej, doceniała znaczenie wojsk powietrznodesantowych. Dlatego też zgłoszono zapotrzebowanie na skonstruowanie samolotu dającego możliwość szybkiego przerzutu żołnierzy i ich wyposażenia. Prace nad nową konstrukcją zlecono firmie Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Centre, która zaprezentowała kadłub samolotu w 1946 roku na Międzynarodowym Salonie Lotniczym w Grand Palais w Paryżu[1].

Oblot prototypu odbył się 20 lipca 1948 r.[2] Samolot wystartował z lotniska fabrycznego w Toussus-le-Noble, pilotowała go załoga w składzie: pilot Louis Bertrand, pilot-inżynier Abel Nicolle, technicy: Robert Facomprez, Maurice Itasse i Marcel Constum. Po dwudziestu minutach lotu, podczas podejścia do lądowania, samolot przepadł i rozbił się w lesie Verrières. Załoga zginęła na miejscu, uroczysty pogrzeb odbył się w katedrze Saint-Louis w Wersalu[1].

Drugi prototyp oblatano 9 kwietnia 1949 r. z załogą: pilot Claude Dellys, inżynier Jean Yvetot, technicy: André Guignard i André Bouthonet. Próby trwały do 26 czerwca 1949 r. W ich trakcie, w maju, w bazie Orléans-Bricy doszło do wypadku z udziałem prototypu. Podczas dobiegu wypadł z pasa i spowodował śmierć dwóch robotników polskiej narodowości. Plany zakładały wyprodukowanie w pierwszej serii czternastu samolotów, przygotowano elementy do produkcji pierwszych dziesięciu. Z uwagi na to, że samolot nie spełnił oczekiwań zamawiającego (m.in. nie dawał możliwości desantowania z powietrza) zrezygnowano z jego produkcji seryjnej[1].

Konstrukcja

edytuj

Czterosilnikowy samolot w układzie wolnonośnego górnopłata. Kadłub w wersji pasażerskiej był podzielony na dwa pokłady, na górnym znajdowała się kabina załogi oraz miejsca dla 51. pasażerów, na dolnym miejsca dla 80. W wersji transportowej przestrzeń ładunkowa miała objętość 150 m3. Dla ułatwienia załadunku samolot był wyposażony w rolkową wciągarkę załadunkową. Dostęp do wnętrza kadłuba zapewniały drzwi w dziobie samolotu, drzwi boczne na lewej burcie oraz rampa załadunkowa w tyle kadłuba. Podwozie trójpunktowe z kołem przednim. Golenie główne chowane w gondolach silników wewnętrznych. Napęd stanowiły cztery silniki gwiazdowe Snecma 14R o mocy 1200 KM każdy napędzające trójłopatowe śmigła[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Genevieve Sandras-Dextreit: L’HISTOIRE DU CORMORAN. Bulletin n°6,. [dostęp 2023-02-04]. (fr.).
  2. SNCAC NC.211 Cormoran. Virtual Aircraft Museum. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  3. Sud Ouest Aviation/Sud Est-SNCAC NC211-Cormoran. European Aeronautic Defence and Space Company EADS N.V.. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-07)]. (fr.).