SN 2005ap

Wybuch supernowej

SN 2005ap – wybuch supernowej odkryty 3 marca 2005 roku przez Roberta Quimby'ego, pracownika naukowego instytutu Caltech w Pasadenie. Supernowa zaobserwowana była w gwiazdozbiorze Warkocz Bereniki i była do niedawna najjaśniejszym zaobserwowanym w historii astronomii rozbłyskiem promieniowania gamma (obecnie rekordzistą jest GRB 130427A).

SN 2005ap
Odkrywca

Robert Quimby
Texas Supernova Search

Data odkrycia

3 marca 2005

Dane obserwacyjne (J2000)
Typ supernowej

II

Gwiazdozbiór

Warkocz Bereniki

Rektascensja

13h 01m 14,84s

Deklinacja

+27° 43′ 31,4″

Odległość

4,7 miliarda ly (1,44 miliarda pc)

Charakterystyka fizyczna

Supernowa należy najprawdopodobniej do tzw. typu II i znajduje się w odległości 4,7 miliarda lat świetlnych od Ziemi. Istnieją dwie hipotezy tłumaczące tak wielką eksplozję. Według pierwszej hipotezy supernowa musi być bardzo dużym obiektem, być może z wielką otoczką złożoną z materiału, który gwiazda odrzuciła przed samą eksplozją. Fala uderzeniowa, powstała na skutek eksplozji, rozgrzała otoczkę do bardzo wysokiej temperatury i spowodowała intensywne promieniowanie. Innym wyjaśnieniem może być to, że eksplozja była rozbłyskiem promieniowania gamma, zwykle oznaczającym powstanie czarnej dziury lub gwiazdy neutronowej. W przypadku takiej eksplozji obiekt emituje jednak dżety, czyli strumienie materii, która pędzi z prędkością bliską prędkości światła. Takich dżetów w przypadku SN 2005ap nie zaobserwowano – nie znaczy to jednak, że ich nie było. Po prostu mogły być skierowane w inną stronę.

Spekuluje się także, że mógł być wybuch nowej, nieznanej wcześniej supernowej typu hydrogen-poor super-luminous supernova[1] lub że była to nowa kwarkowa.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. R.M. Quimby i inni, Hydrogen-poor superluminous stellar explosions, „Nature”, 474, 2011, s. 487–489, DOI10.1038/nature10095, arXiv:0910.0059 [dostęp 2011-06-08] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj