Saint-Germain-des-Prés (Paryż)
Saint-Germain-des-Prés – historyczna dzielnica Paryża, jednocześnie najstarszy zamieszkany rejon lewobrzeżnego Paryża[1]. Obecnie część 6. dzielnicy. Początkowo teren ten był w posiadaniu opactwa benedyktyńskiego Saint-Germain-des-Prés. W połowie XVIII w. na terenach wyprzedawanych przez zakon powstały liczne rezydencje arystokracji. Z czasem powstały tu także siedziby ministerstw, urzędów i ambasad. Po I wojnie światowej dzielnica stała się znana z intelektualnego życia, które toczyło się w barach i kawiarniach. W latach 20. i 30. XX wieku bywali tu malarze surrealiści, młodzi pisarze, jak Ernest Hemingway, a w latach 50. pisarze egzystencjaliści, jak Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir oraz filmowcy twórcy Nowej Fali[2].
| dzielnica (quartier) Paryża | |
 Opactwo Saint-Germain-des-Prés | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Miasto | |
| Powierzchnia |
0,282 km² |
| Populacja (1999) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
18,277 os./km² |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
| 48,85389°N 2,33444°E/48,853889 2,334444 | |
Liczba mieszkańców dzielnicy Saint-Germain-des-Prés spadła między 1954 a 1990 z 11921 mk. do 5707 mk.[3]
Atrakcje turystyczne edytuj
- Kościół Saint-Germain-des-Prés
- Museé Eugène Delacroix
- Café de Flore
- Kawiarnia Les Deux Magots
- Café Procope
-
-
Kawiarnia Les Deux Magots -
Muzeum Eugène Delacroix
Przypisy edytuj
- ↑ Pinkwart Maciej: Praktyczny Przewodnik Paryż. Bielsko-Biała: Pascal Spółka z o.o., 2011, s. 201. ISBN 978-83-7513-911-2.
- ↑ Boicos Chris: Paryż. Warszawa: Hachette Polska Sp. z o.o., 2012, s. 136-139, seria: Przewodniki Wiedzy i Życia. ISBN 978-83-7739-801-2.
- ↑ Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot: Paris mosaïque. Promenades urbaines. Paryż: Calmann-Lévy, 2001, s. 223. ISBN 2-7021-3182-4.