Schichlegruber Doing the Lambeth Walk
Schichlegruber Doing the Lambeth Walk – brytyjski krótkometrażowy film propagandowy z 1942 roku w reżyserii Charlesa A. Ridleya z brytyjskiego Ministerstwa Informacji. Składa się ze zmontowanego materiału filmowego zaczerpniętego z niemieckiego filmu Triumf woli (1935) w reżyserii Leni Riefenstahl, tak aby sprawiał wrażenie, że naziści tańczą w rytm tańca towarzyskiego „The Lambeth Walk”[1].
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Czas trwania |
2 minuty |
| Reżyseria |
Charles A. Ridley |
| Główne role | |
Film był rozpowszechniany w brytyjskich kronikach filmowych bez napisów, dlatego każda z kronik miała do filmu własny komentarz[1].
Alternatywne tytuły
edytujFilm ma wiele alternatywnych tytułów:
- Hoch der Lambeth Valk[2]
- Germany Calling[2]
- Hitler Assumes Command[2]
- Lambeth Walk[2]
- Hoch Der Lambeth Walk[2]
- Hoch der Lambeth Valk: A Laugh-Time Interlude[2]
- Lambeth Walk – Nazi Style[2]
- Hitler Doing the Lambeth Walk[2]
- Schichlegruber – Doing the Lambeth Walk[2]
- Gen. Adolf Takes Over[3]
- Panzer Ballet[4]
Geneza
edytujBrytyjski taniec „The Lambeth Walk” był popularny w Berlinie[1]. W przemówieniu wygłoszonym w 1939 roku o „rewolucji życia prywatnego” będącej jednym z kolejnych wielkich zadań narodowego socjalizmu w Niemczech, członek partii nazistowskiej oświadczył, że ten taniec to „żydowskie figle i zwierzęce podskoki”[1].
Nazwisko „Schichlegruber” pochodzi od Aloisa Hitlera będącego ojcem Adolfa Hitlera, który był nieślubnym dzieckiem i pierwotnie nazywał się Alois Schicklgruber na cześć swojej matki Marii Anny Schicklgruber (również Schickelgruber).
Odbiór
edytujFilm podobno rozwścieczył ministra propagandy i oświecenia publicznego Josepha Goebbelsa do tego stopnia, że wybiegł z sali kinowej, kopiąc krzesła i wykrzykując wulgaryzmy[1]. Członkowie duńskiego ruchu oporu napadali między innymi na kina i zmuszali operatorów do wyświetlania filmu[5].
Będąc satyrą na oryginalny materiał filmowy, film Ridleya wykazuje podobieństwa do kultury remiksu XXI wieku, zwłaszcza tej, która pojawia się na YouTube od 2006 roku[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Lambeth Walk - Nazi Style (1942). The Public Domain Review. [dostęp 2024-05-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Release info. IMDb. [dostęp 2024-05-27]. (ang.).
- ↑ The Goofy, Anti-Nazi Parody Video That Enraged Goebbels. Slate. [dostęp 2024-05-27]. (ang.).
- ↑ Germany Calling. IWM Film. [dostęp 2024-05-27]. (ang.).
- ↑ Erik Barnouw: Documentary: A History of the Non-fiction Film. Oxford University Press, 1993, s. 149-151. ISBN 978-0-19-507898-5.
- ↑ Francesca Coppa: Vidding: A History. University of Michigan Press, 2022, s. 1-22. ISBN 978-0-472-03852-7.
Linki zewnętrzne
edytuj- Lambeth Walk – Nazi Style w serwisie YouTube