Wikipedia

Schronisko PTTK „Orlica” (Pieniny)

Schronisko PTTK „Orlica” (czasem określane również jako Pod Orlicą) – górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego położone w Pieninach, w granicach administracyjnych Szczawnicy. Znajduje się na wysokości 520 m n.p.m., na skarpie nad brzegiem Dunajca i wyspą Cypel, powyżej Drogi Pienińskiej.

Schronisko PTTK „Orlica”
Ilustracja
Państwo

 Polska

Pasmo

Pieniny, Karpaty

Wysokość

520 m n.p.m.

Data otwarcia

1932

Właściciel

PTTK

Położenie na mapie Pienin
Mapa konturowa Pienin, w centrum znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTTK „Orlica””
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTTK „Orlica””
Ziemia49°25′09,2″N 20°27′29,2″E/49,419222 20,458111
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia edytuj

Budynek został wzniesiony w 1932 jako prywatny pensjonat z bardzo atrakcyjnym widokiem na góry oraz rzekę. Ma trzy kondygnacje i charakterystyczną wieżę w bryle, od strony północnej. W lipcu 1934, w trakcie największej powodzi w latach międzywojennych, do „Orlicy” ewakuowali się gospodarze oraz goście budynku stacji noclegowej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego „Biały Domek”, który w wyniku powodzi został zniesiony i zniszczony.

W 1952 obiekt został wydzierżawiony od Eugenii Klewarkowej przez Krakowski Oddział Zarządu Urządzeń Turystycznych PTTK, który dokonał w nim niewielkich przeróbek i uruchomił schronisko. 8 kwietnia 1956 podczas Walnego Zgromadzenia Oddziału Pienińskiego PTTK schronisku nadano imię Józefa Madei, jednego z pierwszych przewodników pienińskich.

W latach 60. XX wieku obiekt dysponował 52 miejscami noclegowymi w 11 pokojach oraz – w sezonie letnim – 68 miejscami noclegowymi w małych domkach kempingowych. W 1970 dokonano przymusowego wykupu budynku na rzecz PTTK. Następnie przystąpiono do remontu obiektu – wykonano nowe pokrycie dachowe, mur oporowy oraz postawiono kilkuosobowe domki kempingowe na zboczu, poniżej schroniska. Przez długi okres problemem było odprowadzenie ścieków ze schroniska do kanalizacji w Szczawnicy.

Kolejne remonty miał miejsc w latach 1982-1986 – w jego trakcie do budynku, od strony południowej, dobudowano salę jadalną – oraz w 2001.

W II rankingu schronisk górskich PTTK, ogłoszonym w sierpniu 2011 przez Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.”, schronisko zostało uznane m.in. z racji warunków noclegowych i sanitarnych, za jedno z pięciu najgorszych schronisk w Polsce[1]. W kolejnych rankingach tego pisma „Orlica” zajęła 60 (2013)[2] i 48 miejsce (2015)[3]. Stan obiektu znacznie się polepszył w wyniku przeprowadzenia w 2016 gruntownego remontu. W V rankingu schronisk górskich Orlica zajęła 2 miejsce.

W odrębnym budynku przy schronisku działa od 1986 Ośrodek Kultury Turystyki Górskiej PTTK w Pieninach.

Gospodarze schroniska edytuj

  • Karol Krupczyński (1951)
  • Maria Wierzbińska (1951)
  • Czesław Winarski (1951-1970)
  • Barbara Chrobak (1970-1982)
  • Janina Suska (1981-1982, domki)
  • Maciej Marcinkowski (1982-1983, domki)
  • Wacław Malik (1984, domki)
  • H. Marcinkowska (1984-1985, domki)
  • Mirosława i Aleksander Śmietanowie (1985-2011)
  • Maciej Śmietana (od 2011)

Wyposażenie schroniska edytuj

  • 44 miejsca noclegowe w pokojach z łazienkami oraz kilka miejsc w pokojach bez łazienek
  • jadalnia z bufetem,
  • przechowalnia bagażu i sprzętu sportowego,
  • domki kempingowe (zdewastowane, nie nadające się do noclegów),
  • taras widokowy
  • miejsce dla zabaw dzieci

Szlaki turystyczne edytuj

Schronisko stanowi dobry punkt wypadowy zarówno w Małe Pieniny jak i Pieniny Właściwe. W pobliżu obiektu można przekroczyć granicę ze Słowacją na Drodze Pienińskiej:

  – czerwony ze Szczawnicy (0:10 h w obie strony) Drogą Pienińską do Czerwonego Klasztoru (↑ 2:40 h, ↓ 2:35 h, po 0:10 h odbicie niebieskim szlakiem w kierunku schroniska Chata Pieniny),

  – niebieski z Trzech Koron przez Sokolicę (↓ 3:15 h, ↑ 3:10 h) na Szafranówkę (↑ 0:30 h, ↓ 0:45 h).

Galeria edytuj

  •  
    Dojście do schroniska z Drogi Pienińskiej
  •  
    Widok na schronisko z Dunajca
  •  
    Tablica upamiętniająca pobyt w schronisku Karola Wojtyły
  •  
    Elewacja zachodnia budynku schroniska
  •  
    Schronisko z widocznym murem oporowym przy budynku
  •  
    Elewacja południowa budynku schroniska
  •  
    Tablica schroniska
  •  
    Okna jadalni schroniska
  •  
    Jadalnia schroniska (po remoncie w 2016)
  •  
    Bufet schroniska (po remoncie w 2016)
  •  
    Logo schroniska wyeksponowane w holu (po remoncie w 2016)
  •  
    Drogowskaz przy schronisku
  •  
    Wiata biesiadna przy schronisku
  •  
    Zdewastowane domki kempingowe poniżej budynku schroniska
  •  
    Zdewastowany domek kempingowy przy schronisku
  •  
    Widok ze schroniska na Pieniny Właściwe

Przypisy edytuj

  1. ↑ Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. sierpień 2011, s. 32-39. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań. 
  2. ↑ III Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. nr 8 (149), sierpień 2013, s. 21. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań. 
  3. ↑ IV Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej „n.p.m.””. nr 8 (173), sierpień 2015, s. 24. Dom Wydawniczy Kruszona, Poznań. 

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schronisko_PTTK_„Orlica”_(Pieniny)&oldid=71918364”