Góra
Góra – wypukła forma ukształtowania terenu o wysokości względnej większej niż 300 m[1]. W Europie za tereny górskie uważa się tereny położone powyżej 500 m n.p.m., lub według kryteriów anglosaskich powyżej 2000 stóp (609,6 m n.p.m.)[2]. Ze względu na wysokości bezwzględne wyróżnia się góry niskie, średnie i wysokie. Ze względu na sposób powstania wyróżnia się góry fałdowe, zrębowe, wulkaniczne i ostańce.
W rzeźbie górskiej wyróżnić można formy wklęsłe (doliny, kotliny, kotły) i wypukłe (szczyty, turnie, kopy, bule). Formy wypukłe łączą się w grzbiety górskie lub masywy górskie, te z kolei w pasma górskie. Pasma i masywy wraz z pogórzami i kotlinami śródgórskimi tworzą łańcuchy górskie. Kilka łańcuchów górskich o wspólnych cechach geologicznych, powstałe w czasie tego samego fałdowania noszą nazwę systemu górskiego. Góry fałdowe i zrębowe powstają w wyniku procesów orogenicznych, natomiast wulkaniczne w wyniku działalności wulkanicznej, a ostańce w wyniku działalności erozyjnej i denudacyjnej głównie wody.
Zobacz teżEdytuj
- system górski – łańcuch górski – pasmo górskie – masyw górski – szczyt
- wzgórze – pagórek – turnia – grań – grzbiet górski – góra stołowa – góra kopiasta – góra-świadek – twardzielec – ostaniec – góra wyspowa – przełęcz
- wyżyna
PrzypisyEdytuj
- ↑ Wojciech Lewandowski, Marek Zgorzelski: Góry wysokie. Leksykon. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2002. ISBN 83-214-1278-5.
- ↑ [Whittow, John (1984). Dictionary of Physical Geography. London: Penguin. p. 352. ISBN 0-14-051094-X.]
Linki zewnętrzneEdytuj
- Góra, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 685.