Góra stołowa (geomorfologia)

Góra stołowa – rodzaj ostańca denudacyjnego, góra o wyraźnie spłaszczonym, rozległym wierzchołku i stromych stokach[1] (co jest skutkiem poziomego ułożenia budujących ją warstw skalnych). Góry stołowe zbudowane są ze skał osadowych, które w ciągu historii geologicznej nie podlegały fałdowaniu. Ich obecne formy są wynikiem tektonicznych ruchów pionowych oraz erozji klimatycznej (wietrznej, termicznej i wodnej).

Przykład góry stołowej

W Polsce ten typ gór występuje w Sudetach Środkowych, zamykając Kotlinę Kłodzką od zachodu i dając nazwę pasmu górskiemu Góry Stołowe. Natomiast na świecie znanym wzniesieniem tego typu jest monumentalna Góra Stołowa dominująca nad Przylądkiem Dobrej Nadziei.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wojciech Lewandowski, Marek Zgorzelski: Góry wysokie. Leksykon. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2002. ISBN 83-214-1278-5.