Stok (geomorfologia)

geomorfologia

Stok – pochyła powierzchnia formy terenu, zwłaszcza formy wypukłej: pagórka, wzgórza lub góry[1]. Synonimami stoku, jednak o znaczeniu nierównoważnym, są zbocze i ściana.

Stoki góry
Stok z wyciągami narciarskimi

Termin stok ma dwa znaczenia – szersze i węższe. W znaczeniu ogólnym, używanym zwłaszcza w geologii dynamicznej, oznacza każdą nachyloną powierzchnię terenu, między kulminacją a podnóżem. W węższym znaczeniu tak nazywa się powierzchnię nachyloną formy wypukłej. W odniesieniu do form wklęsłych bardziej odpowiedni jest termin zbocze[2]. W geografii, w podręcznikach szkolnych i akademickich (w tym z zakresu geomorfologii) mówi się na przykład o stokach góry, ale o zboczach doliny lub kotliny.

Do opisu stoku służą następujące parametry:

Gdy nachylenie jest większe niż 85°, wówczas stok przechodzi w urwisko, przepaść; kiedy jest większe niż 90° w przewieszenie, a jeśli zaś jest mniejsze niż 4% przechodzi w wypłaszczenie lub równinę[potrzebny przypis].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. stok, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-11-26].
  2. Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. WSiP, Warszawa 1985, s.122. ISBN 83-02-00870-2