Scurria variabilis
Scurria variabilis – gatunek morskiego ślimaka z rodziny Lottiidae[1].
| Scurria variabilis | |||
| (G. B. Sowerby I, 1839) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Scurria variabilis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Charakterystyka edytuj
Muszla Scurria variabilis osiąga średnicę 2-4 cm[3], choć u badanych w centralnym Chile osobników rozmiar nie przekraczał 1,2 cm[4]. Cechuje ją owalny, wydłużony kształt. Wierzchołek muszli znajduje się za około ⅓ jej długości. Na powierzchni występuje gęste żeberkowanie; wgłębienia są niskie, żeberka w liczbie 12-14[2]. Krawędź gładka lub nierówna, w zależności od wgłębień[5].
Powierzchnia wewnętrzna muszli różna, od jednolicie jasnozielonej po prawie bezbarwną, niekiedy nieco brązowa[2].
Gatunek polimorficzny: można wyróżnić kilka form różniących się ubarwieniem i rzeźbą okolic wierzchołka muszli. Jedna z form kryptycznych tak dobrze naśladuje ubarwieniem wygląd wąsonogów (Cirripedia) z gatunku Chthalamus cirratus, że trudno jest na pierwszy rzut oka je odróżnić[4].
Rola w ekosystemie edytuj
Scurria variabilis stanowi główny składnik pokarmu trzęsiogona pacyficznego (Cinclodes nigrofumosus). Ptaki (oprócz C. nigrofumosus także brzegowiec Aphriza virgata i inne ptaki morskie) żerują wybiórczo na formach niekryptycznych[6], nie wiadomo jednak, czy selektywny odłów form niekryptycznych ma wpływ na strukturę genetyczną populacji ślimaka[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Scurria variabilis (G. B. Sowerby I, 1839). World Register of Marine Species. [dostęp 2014-02-27].
- ↑ a b c J. Richardson, N.A. Vigors, G.T. Lay, E.T. Bennett, R. Owen, J.E. Gray, W. Buckland & G.B. Sowerby: The zoology of Captain Beechey's voyage. 1839, s. 147.
- ↑ Scurria variabilis. gastropods.com. [dostęp 2014-02-27].
- ↑ a b c P. Hockey, A. Bosman & P. Ryan. The maintenance of polymorphism and cryptic mimesis in the limpet scurria-variabilis by 2 species of cinclodes (Aves, Furnariinae) in central Chile. „The Veliger”. 30. s. 5-10.
- ↑ George W. Tryon & Henry A. Pilsbry: Manual of Conchology. T. 13. 1891, s. 34.
- ↑ del Hoyo, J.; Elliot, A. & Christie, D.A.: Handbook of the Birds of the World. T. 8. Broadbills to Tapaculos. Lynx Edicions, 2003, s. 255-256. ISBN 84-87334-50-4.