Seabird Seeker (SB7L-360 Seeker 2) – lekki samolot obserwacyjno-rozpoznawczy.

Seabird Seeker
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Australia

Producent

Seabird Aviation Australia

Typ

samolot obserwacyjno-rozpoznawczy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1 października 1989

Dane techniczne
Napęd

1 x Silnik tłokowy Lycoming O-360-B2C

Moc

160 KM (119 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,07 m

Długość

7,01 m

Wysokość

2,49 m

Powierzchnia nośna

13,05 m²

Masa
Własna

590 kg

Startowa

975 kg (dla startu z pasów utwardzonych)
925 kg (dla startów z pasów nieutwardzonych)

Zapas paliwa

180 l

Osiągi
Prędkość wznoszenia

5 m/s

Pułap

4650 m

Długotrwałość lotu

7 h

Rozbieg

270 m

Dobieg

200 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
Irak, Jordania

Historia edytuj

Prace nad niewielkim i tanim samolotem obserwacyjno-rozpoznawczym o parametrach lotu pozwalającym na konkurowanie ze śmigłowcami rozpoczęły się w Seabird Aviation Australia w 1988 roku. Głównym atutem nowej konstrukcji, obok niewielkich kosztów eksploatacji, miała być niewielka prędkość minimalna. Wybudowano cztery prototypy, pierwszy z nich, oznaczony jako SB5N, napędzany silnikiem rotacyjnym Norton, wzbił się do swojego pierwszego lotu 1 października 1989 roku. Drugi z prototypów, oznaczony jako SB5E z silnikiem Emdair, do swojego dziewiczego lotu wzbił się 11 stycznia 1991 roku. Maszyna posłużyła również do przeprowadzenia prób statycznych. Trzeci prototyp SB7L-235, z silnikiem Lycoming oblatano 6 czerwca 1991 roku. Ostatni z prototypów, SB7L-360, po raz pierwszy wzniósł się w powietrze na początku 1993 roku. Dwa lata później maszyna znalazła się w kręgu zainteresowań Australijskich Sił Zbrojnych, które zleciły przeprowadzenie badań maszyny oraz zamówiły wstępnie pięć samolotów. Rok później, w 1996 r. badania i zamówienia zostały jednak anulowane.

17 sierpnia 2003 roku powstała spółka Seabird Aviation Jordan, będąca joint venture pomiędzy jordańską firmą zbrojeniową King Abdullah Design and Development Bureau a australijskim Seabird Aviation Australia. Jej celem miała być produkcja samolotów i ich sprzedaż na rynkach Bliskiego Wschodu. We wrześniu 2003 roku do Jordanii przybył pierwszy Seeker, oblatany na miejscu 2 października tego samego roku, a w marcu i czerwcu 2004 roku kolejne dwa egzemplarze. W 2004 roku nowa firma zanotowała pierwszy sukces sprzedając samoloty Irackim Siłom Powietrznym. Maszyny zostały przekazane 29 lipca 2004 roku[1], stając się zarazem pierwszymi zakupionymi przez Irak samolotami po amerykańskiej inwazji na kraj w 2003 roku[2]. Maszyny wyposażone w elektrooptyczne urządzenia rozpoznawcze trafiły do 70. Dywizjonu stacjonującego na terenie portu lotniczego w Basrze. Ich zadaniem jest monitorowanie szlaków zaopatrzeniowych, rurociągów i linii energetycznych będących w owym czasie celem ataku irackich rebeliantów. W październiku 2004 roku pięć samolotów zamówiła południowo afrykańska firma Paramount Group. W 2006 roku Jordania zamówiła sześć samolotów, spisując ze stanu posiadania pierwsze dwie dostarczone maszyny.

Konstrukcja edytuj

Samolot jest metalowym, zastrzałowym górnopłatem ze stałym podwoziem z tylnym podparciem. Konstrukcja maszyny została podporządkowana uzyskaniu jak najlepszych warunków prowadzenia obserwacji z kabiny, która ma postać półsfery z bogatym oszkleniem. Układ górnopłatu sprawia, iż skrzydła nie ograniczają pola widzenia. Tablica przyrządów umieszczona jest pośrodku, nie zasłaniając widoku na wprost. Kabina mieści dwuosobową załogę z miejscami umieszczonymi obok siebie. Skrzydła o prostokątnym obrysie oparte na dwóch zastrzałach. Silnik tłokowy Lycoming O-360-B2C ze śmigłem pchającym, może pracować na benzynie lotniczej jak również na bezołowiowym paliwie używanym do napędu samochodów. Maszyna wyposażona jest w belkę ogonową. Podwozie stałe, trójpodporowe z tylnym kółkiem ogonowym.

Uzbrojenie edytuj

Maszyna wyposażona jest w dwa podskrzydłowe węzły do podwieszania uzbrojenia, aczkolwiek maszyna nie jest przeznaczona do realizacji zadań uderzeniowych. W Jordanii przeprowadzono próby samolotu z dodatkowym opancerzeniem chroniącym przed ogniem małokalibrowym z ziemi oraz wyrzutnikiem flar termicznych.

Przypisy edytuj

  1. Samoloty dla Irackich Sił Powietrznych, „Lotnictwo”, nr 9 (2004), s. 4, ISSN 1732-5323
  2. Leszek A. Wieliczko, Siły Powietrzne Iraku, „Lotnictwo”, nr 4-5 (2019), s. 22-32, ISSN 1732-5323

Bibliografia edytuj

  • Piotr Krawczyk, Mirosław Kwarciński, Seeker - samolot na miarę potrzeb, „Lotnictwo”, nr 2 (2008), s. 33-35, ISSN 1505-1196.