Seabird Seeker
Seabird Seeker (SB7L-360 Seeker 2) – lekki samolot obserwacyjno-rozpoznawczy.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
samolot obserwacyjno-rozpoznawczy |
Konstrukcja |
metalowa |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
1 października 1989 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc |
160 KM (119 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,07 m |
Długość |
7,01 m |
Wysokość |
2,49 m |
Powierzchnia nośna |
13,05 m² |
Masa | |
Własna |
590 kg |
Startowa |
975 kg (dla startu z pasów utwardzonych) |
Zapas paliwa |
180 l |
Osiągi | |
Prędkość wznoszenia |
5 m/s |
Pułap |
4650 m |
Długotrwałość lotu |
7 h |
Rozbieg |
270 m |
Dobieg |
200 m |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Irak, Jordania |
Historia edytuj
Prace nad niewielkim i tanim samolotem obserwacyjno-rozpoznawczym o parametrach lotu pozwalającym na konkurowanie ze śmigłowcami rozpoczęły się w Seabird Aviation Australia w 1988 roku. Głównym atutem nowej konstrukcji, obok niewielkich kosztów eksploatacji, miała być niewielka prędkość minimalna. Wybudowano cztery prototypy, pierwszy z nich, oznaczony jako SB5N, napędzany silnikiem rotacyjnym Norton, wzbił się do swojego pierwszego lotu 1 października 1989 roku. Drugi z prototypów, oznaczony jako SB5E z silnikiem Emdair, do swojego dziewiczego lotu wzbił się 11 stycznia 1991 roku. Maszyna posłużyła również do przeprowadzenia prób statycznych. Trzeci prototyp SB7L-235, z silnikiem Lycoming oblatano 6 czerwca 1991 roku. Ostatni z prototypów, SB7L-360, po raz pierwszy wzniósł się w powietrze na początku 1993 roku. Dwa lata później maszyna znalazła się w kręgu zainteresowań Australijskich Sił Zbrojnych, które zleciły przeprowadzenie badań maszyny oraz zamówiły wstępnie pięć samolotów. Rok później, w 1996 r. badania i zamówienia zostały jednak anulowane.
17 sierpnia 2003 roku powstała spółka Seabird Aviation Jordan, będąca joint venture pomiędzy jordańską firmą zbrojeniową King Abdullah Design and Development Bureau a australijskim Seabird Aviation Australia. Jej celem miała być produkcja samolotów i ich sprzedaż na rynkach Bliskiego Wschodu. We wrześniu 2003 roku do Jordanii przybył pierwszy Seeker, oblatany na miejscu 2 października tego samego roku, a w marcu i czerwcu 2004 roku kolejne dwa egzemplarze. W 2004 roku nowa firma zanotowała pierwszy sukces sprzedając samoloty Irackim Siłom Powietrznym. Maszyny zostały przekazane 29 lipca 2004 roku[1], stając się zarazem pierwszymi zakupionymi przez Irak samolotami po amerykańskiej inwazji na kraj w 2003 roku[2]. Maszyny wyposażone w elektrooptyczne urządzenia rozpoznawcze trafiły do 70. Dywizjonu stacjonującego na terenie portu lotniczego w Basrze. Ich zadaniem jest monitorowanie szlaków zaopatrzeniowych, rurociągów i linii energetycznych będących w owym czasie celem ataku irackich rebeliantów. W październiku 2004 roku pięć samolotów zamówiła południowo afrykańska firma Paramount Group. W 2006 roku Jordania zamówiła sześć samolotów, spisując ze stanu posiadania pierwsze dwie dostarczone maszyny.
Konstrukcja edytuj
Samolot jest metalowym, zastrzałowym górnopłatem ze stałym podwoziem z tylnym podparciem. Konstrukcja maszyny została podporządkowana uzyskaniu jak najlepszych warunków prowadzenia obserwacji z kabiny, która ma postać półsfery z bogatym oszkleniem. Układ górnopłatu sprawia, iż skrzydła nie ograniczają pola widzenia. Tablica przyrządów umieszczona jest pośrodku, nie zasłaniając widoku na wprost. Kabina mieści dwuosobową załogę z miejscami umieszczonymi obok siebie. Skrzydła o prostokątnym obrysie oparte na dwóch zastrzałach. Silnik tłokowy Lycoming O-360-B2C ze śmigłem pchającym, może pracować na benzynie lotniczej jak również na bezołowiowym paliwie używanym do napędu samochodów. Maszyna wyposażona jest w belkę ogonową. Podwozie stałe, trójpodporowe z tylnym kółkiem ogonowym.
Uzbrojenie edytuj
Maszyna wyposażona jest w dwa podskrzydłowe węzły do podwieszania uzbrojenia, aczkolwiek maszyna nie jest przeznaczona do realizacji zadań uderzeniowych. W Jordanii przeprowadzono próby samolotu z dodatkowym opancerzeniem chroniącym przed ogniem małokalibrowym z ziemi oraz wyrzutnikiem flar termicznych.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Piotr Krawczyk, Mirosław Kwarciński, Seeker - samolot na miarę potrzeb, „Lotnictwo”, nr 2 (2008), s. 33-35, ISSN 1505-1196.