Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Elektrotechniki
Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Elektrotechniki – instytut badawczy prowadzi prace badawczo-rozwojowe, produkcję jednostkową i małoseryjną, produkcję doświadczalną, certyfikację wyrobów oraz prace wydawnicze i normalizacyjne w obszarze elektrotechniki. Znajduje się w Międzylesiu w warszawskiej dzielnicy Wawer. Dyrektorem instytutu jest dr inż. Sebastian Wydra.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
ul. M. Pożaryskiego 28, |
| Data założenia |
1946 (jako IEL od 1 listopada 1951) |
| Forma prawna | |
| Dyrektor |
dr inż. Sebastian Wydra |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′25,5″N 21°10′26,1″E/52,207083 21,173917
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Idea powstania tego typu placówki sięgająca lat II Rzeczypospolitej, zaczęła się konkretyzować po obradach IX Walnego Zgromadzenia Stowarzyszenie Elektryków Polskich w 1937 roku. Wtedy postawiono postulat utworzenia instytucji mającej na celu prowadzenie badań naukowych i naukowo-technicznych z zakresu elektrotechniki prądów silnych, na wzór wielkich instytutów narodowych innych krajów.
Wojna zahamowała proces powstawania Instytutu, ale już w lutym 1945 roku powołano do życia Państwowy Instytut Wysokich Napięć (PIWN), który miał swoją siedzibę w Politechnice Warszawskiej. Jego dyrektorem został prof. dr hab. inż. Janusz Lech Jakubowski, a jego głównymi współpracownikami byli przedwojenni inżynierowie Henryk Ryżko, Wacław Lidmanowski i Władysław Lech.
We wrześniu 1946 roku PIWN został przekształcony w Państwowy Instytut Elektrotechniki[1]. Pierwszym zakładem instytutu był Zakład Wysokich Napięć. Otwarcie pierwszego w Polsce laboratorium wysokonapięciowego (w gmachu Politechniki) nastąpiło już w 1947 roku i służyło Zakładowi jeszcze przez 25 lat.
W 1948 roku Państwowy Instytut Elektrotechniczny został przekształcony w Główny Instytut Elektrotechniki (GIEL), który z kolei 1 listopada 1951 przekształcił się kolejny raz i przyjął obecną nazwę Instytut Elektrotechniki. Jednocześnie rozpoczęto budowę obiektów Instytutu w Warszawie-Międzylesiu.
Instytut Elektrotechniki był wydawcą czasopisma Nowa Elektrotechnika, gdzie opisywane były rozwiązania konstrukcyjne, procesy technologiczne, najnowsze badania, nowoczesne materiały oraz projekty.
Instytut Elektrotechniki z dniem 1 kwietnia 2019 r., na mocy Ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz.U. z 2020 r. poz. 2098), stał się instytutem Sieci Badawczej Łukasiewicz.
Opis edytuj
W skład Instytutu wchodzą zakłady naukowo-badawcze, oddziały zamiejscowe, zakład doświadczalny, laboratoria badawcze i wzorcujące oraz zespół certyfikacji wyrobów elektrotechnicznych.
Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Elektrotechniki jest organizatorem i współorganizatorem wielu krajowych i zagranicznych konferencji naukowych, na których są przedstawiane i omawiane najnowsze problemy i zagadnienia związane z elektrotechniką. Wydaje „Prace Instytutu Elektrotechniki” – wydawnictwo nieperiodyczne ukazujące się od 1951 r. Zawiera ono artykuły oryginalne, oparte na wykonanych w Instytucie badaniach tak teoretycznych, jak i doświadczalnych, oraz prace habilitacyjne i skrócone prace doktorskie. Na łamach wydawnictwa goszczą również autorzy spoza Instytutu – z kraju i zagranicy.
Struktura edytuj
Zakłady Naukowo-Badawcze
- Zakład Napędów Elektrycznych
- Zakład Energoelektroniki i Transportu Elektrycznego
- Zakład Wielkich Mocy
Zespół Laboratoriów Instytutu Elektrotechniki
- Laboratorium Badawcze i Wzorcujące Instytutu Elektrotechniki
- Laboratorium Badawcze Aparatury Rozdzielczej
Oddziały Zamiejscowe
- Oddział Technologii i Materiałoznawstwa Elektrotechnicznego we Wrocławiu
Zakład Doświadczalny
- Zakład Doświadczalny III w Międzylesiu k. Kłodzka
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona internetowa Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytutu Elektrotechniki
- Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Elektrotechniki w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI).