Skurcz izowolumetryczny

Skurcz izowolumetryczny – skurcz serca zachodzący przy tej samej, stałej objętości komorowej. W trakcie skurczu izowolumetrycznego dochodzi do wzrostu ciśnienia w komorze serca przy zamkniętych zastawkach przedsionkowo-komorowych, jak i półksiężycowatych pnia płucnego i aorty. Skurcz izowolumetryczny kończy się z chwilą otwarcia zastawek[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Górski J, Fizjologia człowieka, Wydawnictwo lekarskie PZWL, 2010.

Bibliografia edytuj

  • Fizjologia człowieka Górski J, Wydawnictwo lekarskie PZWL, Warszawa 2010