Soay (gael. Soaigh) – niezamieszkana wyspa w archipelagu St Kilda na północy Oceanu Atlantyckiego. Wyspa wraz z całym archipelagiem jest częścią światowego dziedzictwa UNESCO oraz domem prymitywnej rasy owiec. To najbardziej wysunięta na zachód część Szkocji.

Soay
Soaigh
ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Wielka Brytania

Akwen

Ocean Atlantycki

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Hebrydów Zewnętrznych
Mapa konturowa Hebrydów Zewnętrznych, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Soay”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Soay”
Położenie na mapie Szkocji
Mapa konturowa Szkocji, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Soay”
57,83111°N 8,63167°W/57,831111 -8,631667
Mapa wyspy
mapa St Kilda

Geografia

edytuj

Soay leży ok. 64 km (40 mil) na północny zachód od North Uist, ok. 2 km (3,2 mili) na północny zachód od Hirty – największej wyspy archipelagu, od której oddzielona jest wąską cieśniną Sound of Soay. Wyspę otaczają dwie kolumny: Soay Stac (61 m) oraz Stac Biorach (73 m). W pobliżu znajduje się także Powierzchnia Soay wynosi 96,8 hektarów, najwyższym wzniesieniem jest Cnoc Glas wyrastający prosto z wody (378 m n.p.m.)[1]. Znajduje się tam także wybrzeże Gob Phursan[2].

Wyspa uformowana jest z brekcji gabro i dolerytów[3][4].

Wraz z resztą archipelagu Soay należy do National Trust for Scotland[3]. Najprawdopodobniej nigdy nie była zamieszkana. Ludzie z Hirty pojawiali się tu tylko na strzyżenie owiec[5].

Przyroda

edytuj

Zdziczała wtórnie owca rasy Soay jest najbardziej prymitywnym z udomowionych w Europie zwierząt, niezmienionym od czasów neolitu. Na wyspie po raz pierwszy pojawiła się ok. 5000 p.n.e.[4], a zdaniem innych, z wikingami w IX lub X wieku n.e.[6] Obecnie zwierzęta te żyją na wolności również na Hircie.

Otaczające wyspę klify są doskonałym miejscem do gniazdowania dla morusów, fulmarów, nawałnikowatych, burzyków popielatych, alk, wydrzyków wielkich oraz nawałników dużych i maskonurów.

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Cnoc Glas (Soay) – Sub 2000 (Walkhighlands) [online], walkhighlands.co.uk [dostęp 2020-03-08].
  2. Gob Phursan, Na h-Eileanan an Iar – area information, map, walks and more [online], OS GetOutside [dostęp 2020-03-08] (ang.).
  3. a b Protected Areas and World Heritage – St Kilda. UN Environment Programme World Conservation Monitoring Centre. [dostęp 2008-10-06].
  4. a b Haswell-Smith, Hamish. (2004) The Scottish Islands. Edinburgh. Canongate.
  5. Soay Overview. Gazetteer for Scotland. [dostęp 2008-10-06].
  6. Aleksandra Postoła, Czarna owca krótko żyje [online], Dziennik.pl, 18 stycznia 2008 [dostęp 2008-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-20].