Sobór Zmartwychwstania Pańskiego w Borysowie

sobór Zmartwychwstania Pańskiego
Васкрасенскі сабор
	nr rej. 613Г000004
	sobór katedralny
Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Miejscowość	Borysów
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny; (Egzarchat Białoruski)
Eparchia	borysowska
Wezwanie	Zmartwychwstania Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	Pascha
Historia
Data zakończenia budowy	1874; 1907
Data poświęcenia	1945
Data zamknięcia	1937
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Data reaktywacji	1945
Dane świątyni
Styl	bizantyjsko-rosyjski
Architekt	P. Mierkułow
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; bramna
	Położenie na mapie Borysowa sobór Zmartwychwstania Pańskiego
	Położenie na mapie Białorusi sobór Zmartwychwstania Pańskiego
	Położenie na mapie obwodu mińskiego sobór Zmartwychwstania Pańskiego
	54°14′42,8″N 28°30′16,4″E/54,245222 28,504556
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Sobór Zmartwychwstania Pańskiego^[1] (biał. Сабор Уваскрэшання Гасподняга, ros. Собор Воскресения Господня) – prawosławny sobór katedralny w Borysowie na placu Handlowym.

W czasach I Rzeczypospolitej na miejscu obecnego soboru istniała należąca do unitów drewniana cerkiew Przemienienia Pańskiego z dzwonnicą, ufundowana w latach 1620–1648 przez starostę borysowskiego Ogińskiego. W 1795 władze carskie przekazały świątynię prawosławnym. Podczas wojny 1812 roku cerkiew spłonęła podpalona przez wojska francuskie^[2]. W 1815 doszło do jej odnowienia, jednocześnie zmieniono wezwanie na Zmartwychwstania Pańskiego^[2]. W 1829 świątynia spróchniała, jednak cztery lata później znów została odnowiona ze środków publicznych, by doszczętnie spłonąć w 1865^[2].

Obecny murowany sobór zbudowano w 1874 z czerwonej cegły według projektu P. Mierkułowa – władze guberni mińskiej wyłożyły na ten cel 48,8 tys. rubli. Świątynia reprezentuje odłam moskiewsko-jarosławski stylu rosyjsko-bizantyjskiego. Została zaprojektowana na planie krzyża z dziewięcioma kopułami i trzema absydami. W 1907 do cerkwi dostawiono murowaną dzwonnicę zaprojektowaną przez W. Strułowa. W 1901 cerkiew miała prawie 6 tys. parafian z miasta i jego okolic^[2]. W 1937 władze sowieckie odebrały sobór wiernym, jednak w 1945 podjęły decyzję o zwróceniu go wspólnocie prawosławnej.

W latach dziewięćdziesiątych przed świątynią ustawiono pomnik założyciela miasta ks. Borysa Wsiewołodowicza.

Przypisy

↑ Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.
↑ ^a ^b ^c ^d (rèd.) G.P. Paškoǔ et al., „Pamâc': Barysaǔ, Barysaǔskì raën”, Mińsk 1997

Bibliografia

red. A.A. Voinau [et al.], „Architektura Belarusi: encyklapedyčny davednik”, Mińsk 1993

Linki zewnętrzne

Zdjęcia na radzima.org

[1] Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.

[paszkou-2] (rèd.) G.P. Paškoǔ et al., „Pamâc': Barysaǔ, Barysaǔskì raën”, Mińsk 1997

[1]

[2]