Soczewka Luneburga
Soczewka Luneburga – soczewka o kształcie kuli[potrzebny przypis], w której gradient współczynnika załamania powoduje ciągłe zakrzywianie się toru wiązki promieniowania. Współczynnik załamania zmienia się w funkcji odległości od środka soczewki, przy czym w centrum przyjmuje wartość √2 razy większą niż na obrzeżach.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2f/Luneburg_lens.svg/220px-Luneburg_lens.svg.png)
Soczewki Luneburga wykonuje się z materiałów dielektrycznych. W optyce mikrofalowej stosuje się np. soczewki wykonane z piankowego tworzywa sztucznego. W styczniu 2011 roku ogłoszono, że udało się skonstruować krzemowe soczewki skupiające promieniowanie podczerwone.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/RNLAF_F-35_F-001_05_-_Luneburg_lenses.jpg/250px-RNLAF_F-35_F-001_05_-_Luneburg_lenses.jpg)
Zastosowania
edytujJednym z zastosowań soczewki Luneburga jest wzmocnienie odbicia fali radarowej w obiektach wojskowych, samolotach i okrętach o właściwościach stealth, celem ukrycia ich rzeczywistej sygnatury radarowej, czy też celem uczynienia ich dobrze widocznymi dla radarów w cywilnej przestrzeni powietrznej lub obszarze morskim[1].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Jon Cartwright: Physicists craft Luneburg lens from silicon. physicsworld.com, 2011-01-22. [dostęp 2011-07-19]. (ang.).
- Jurgen R. Meyer-Arendt: Wstęp do optyki. Warszawa: PWN, 1977, s. 274.