Sokocienięta (biał. Сакацяняты; ros. Сокотеняты) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Holszany.

Sokocienięta
Сакацяняты
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Holszany

Populacja (2009)
• liczba ludności


26

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sokocienięta”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Sokocienięta”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Sokocienięta”
Ziemia54°19′11″N 26°00′18″E/54,319722 26,005000

Historia

edytuj

W czasach zaborów wieś i dobra w okręgu wiejskim Bałwaniszki, w gminie Holszany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku wieś miała 18 domów i 189 mieszkańców, folwark 1 dom i 7 mieszkańców, należały do Wańkowskich[1]. W 1905 roku wieś liczyła 21 mieszkańców, 381 dziesięcin[2].

W latach 1921–1945 leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Krewo a następnie w gminie Holszany.

W 1931 w 21 domach zamieszkiwało 120 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Holszanach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Holszanach[4].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy

edytuj
  1. Sokocienięta, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 14.
  2. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 225
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 32.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1581.

Linki zewnętrzne

edytuj