Spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna

rodzaj dźwięku spółgłoskowego

Spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ɕ].

Spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna
Numer IPA 182
ɕ
Jednostka znakowa

ɕ

Unikod

U+0255

UTF-8 (hex)

c9 95

Inne systemy
X-SAMPA s\
Kirshenbaum S;
IPA Braille ⠦⠉
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja edytuj

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ɕ]:

  • modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna,
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna),
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa),
  • następuje wysklepienie języka w kierunku przedniej części podniebienia przy jednoczesnym kontakcie czubka języka z dziąsłami – jest to spółgłoska przedniopodniebienna,
  • wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna.

Terminologia edytuj

Spółgłoskę [ɕ] zaliczamy do spółgłosek syczących, czyli sybilantów.

Przykłady edytuj