Spółgłoska zwarta zębowa bezdźwięczna

rodzaj dźwięku spółgłoskowego

Spółgłoska zwarta dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [].

Spółgłoska zwarta dziąsłowa bezdźwięczna
Numer IPA 103 408
Jednostka znakowa

t​̪

Unikod

U+0074 U+032a

UTF-8 (hex)

74 cc aa

Inne systemy
X-SAMPA t_d
Kirshenbaum t[
IPA Braille ⠞⠠⠹
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja edytuj

Opis edytuj

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

Warianty edytuj

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mówimy wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [ʲ]
  • wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, mówimy spółgłosce welaryzowanej: [ˠ]
  • przewężenie w gardle, mówimy spółgłosce faryngalizowanej spółgłosce: [ˤ]
  • zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o labializowanej spółgłosce [ʷ]

Spółgłoska może być wymówiona:

  • z rozwarciem bez plozji, mówimy wtedy o spółgłosce bez plozji: [t̪̚].
  • z silnym przydechem (aspiracją), mówimy wtedy o spółgłosce przydechowej (aspirowanej): [ʰ]

Przykłady edytuj