Spadochron szkolno-treningowy
Spadochron szkolno-treningowy – spadochron osobowy przeznaczony do skoków szkolno-treningowych, używany w Aeroklubach i na strefach spadochronowych przez uczniów-skoczków (studentów)[1]. W wojskach powietrznodesantowych funkcję tę spełnia spadochron desantowy[2].
.jpg)
Cechy spadochronów szkolnych (szybujących)[a]:
- bardzo bezpieczne,
- duże (powierzchnia 25–30 m²),
- 9- i 7-komorowe,
- charakteryzują się bardzo małą prędkością opadania,
- mało zwrotne i praktycznie niemożliwe do „przeciągnięcia”.
Obecnie najbardziej popularnymi spadochronami wykorzystywanymi do szkolenia w Aeroklubach i na strefach spadochronowych są: Navigator, Voyager, Drakkar, Falcon, Laser.
Spadochrony szkolno-treningowe produkowane w Polsce
W Zakładach Sprzętu Technicznego i Turystycznego AVIOTEX w Legionowie (przedsiębiorstwo państwowe) były wyprodukowane lub zmodernizowane spadochrony szkolno-treningowe sportowe[3]:
- Szkolno-treningowe sportowe (spadochrony okrągłe): ST-1, ST-5, ST-5ZM, ST-5ZM ser. 3, ST-7, ST-8 i L-2 KADET.
W firmie AIR-POL Sp. z o.o. w Legionowie produkowane spadochrony szkolno-treningowe[b]:
- Spadochron szkolno-treningowy L-2 Kadet (okrągły). Przeznaczony do szkolenia podstawowego oraz do treningu nawyków. Użytkowany w komplecie ze spadochronem zapasowym piersiowym AZ 95M. Otwarcie ręczne uchwytem wyzwalającym lub samoczynnie liną wyciągającą. Jako dodatkowe zabezpieczenie wykorzystywany jest automat spadochronowy KAP-3[4].
- FENIKS Future (szybujący) – spadochron szkolno-treningowy. Przeznaczony jest do wykonywania skoków przez skoczków, którzy opanowali technikę skoku z wolnym otwarciem. Budowa zestawu daje maksymalny komfort skoczkowi w trakcie wykonywania skoku. Konfiguracja zestawu w zakresie doboru czasz spadochronów zależy od oczekiwań zamawiającego. Zestaw spełnia wszystkie wymagania stawiane dla tego typu sprzętu w sporcie spadochronowym i stanowi zestaw dla instruktorów spadochronowych[5].
- FENIKS Student (szybujący) – został skonstruowany z przeznaczeniem dla wojska, dlatego też sprawdza się w przerzucie wojsk w warunkach szkolno-bojowych. Dzięki występującym w systemie opcjom otwarcia spadochronu głównego spadochron może być użyty do szkolenia w zakresie każdej operacji z wykorzystaniem przerzutu metodą spadochronową[6].
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Uczeń-skoczek – osoba wykonująca skoki spadochronowe w ramach szkolenia lotniczego, do czasu uzyskania świadectwa kwalifikacji skoczka spadochronowego lub wpisywanych do niego uprawnień, inną niż pasażer. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 marca 2013 roku załącznik nr 4 rozdział 2 punkt 2.1 podpunkt 13. Dz.U. z 2013 r. poz. 440.
- ↑ Stasiak 1987 ↓, s. 655.
- ↑ Łazarczyk 2013 ↓, s. 3.
- ↑ Kempara 2012 ↓, s. 29.
- ↑ Kempara 2012 ↓, s. 29–30.
- ↑ Kempara 2012 ↓, s. 30.
Bibliografia edytuj
- W. Stasiak: Encyklopedia Techniki Wojskowej. Jerzy Modrzewski (Przewodniczący Komitetu Naukowo-Redakcyjnego). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 655. ISBN 83-11-07275-2.
- Józef Łazarczyk. 85 lat produkcji spadochronów w Polsce cz. II. „Spadochroniarz – Magazyn Spadochroniarzy Polskich”. 70 (2/2013), s. 2–4, 2013. Wiesław lwański (Redaktor Naczelny). Warszawa: Związek Polskich Spadochroniarzy, 6 Brygada Powietrznodesantowa. ISSN 1426-5168. [dostęp 2015-03-19]. (pol.).
- Jan Kempara, AIR-POL – Lider produkcji spadochronowej w Polsce, „Spadochroniarz – Magazyn Spadochroniarzy Polskich”, Wiesław lwański (Redaktor Naczelny), 66 (2/2012), Warszawa: Związek Polskich Spadochroniarzy, 6 Brygada Powietrznodesantowa, 2012, s. 29–31, ISSN 1426-5168 [dostęp 2015-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-20] (pol.).