Dhrupad (hindi: ध्रुपद) – jedna z najstarszych odmian indyjskiej muzyki klasycznej. Nazwa pochodzi od sanskryckiego dhruva-pada, czyli po prostu refren. Współcześnie termin ten oznacza zarówno rodzaj poezji, jak i styl muzyczny związany z poezją śpiewaną. Utwór śpiewany jest przy akompaniamencie instrumentów perkusyjnych, takich jak pakhawadź, mridanga czy dholaka, ale nie tabli, która jest związana z inną formą muzyczną, chjalem.

Koncert dhrupadu

Dhrupad, w swojej współczesnej formie, opiera się głównie na alapie (wokalnej części improwizowanej, która może trwać nawet ponad godzinę, bez akompaniamentu instrumentów). Alap w dhrupadzie śpiewany jest w powolnym tempie bez słów, wykorzystuje się tylko dźwięczne ciągi sylab, w popularnym odczuciu wywodzące się z mantr[1]. Pozostałe części to dźor (ze stałym rytmem wygrywanym na bębnie), oraz dźhala, nazywanego też nomtom charakteryzujące się ogromnym przyspieszeniem tempa i użyciem specjalnych ozdobników wokalnych, zwanych gamaka.

Tradycyjnie jedynym instrumentem poza bębnami wyznaczającymi metrum jest rudra vina. Współcześnie niektórzy muzycy wykorzystują także inne instrumenty, jak tambura (zazwyczaj dwie).

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. udaybhawalkar.org. [dostęp 2009-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)].