Małgorzata z Bawarii
Małgorzata Bawarska (ur. 1325, zm. 1374[1]) – cesarzówna rzymsko-niemiecka z dynastii Wittelsbachów, księżna Sławonii, Dalmacji i Chorwacji od 1350 r. jako żona Stefana Andegaweńskiego, córka Ludwika IV Bawarskiego i Małgorzaty II.
| księżna Sławonii, Dalmacji i Chorwacji | |
| Okres |
od 1350 |
|---|---|
| Jako żona | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
syn |
Życiorys edytuj
Małgorzata urodziła się w 1325 r. jako córka Ludwika IV Bawarskiego, ówczesnego króla Niemiec i Małgorzaty II, hrabiny Hainaut i Holandii. Ze strony ojca jej dziadkiem był Ludwik II Mocny, natomiast ze strony matki była wnuczką Wilhelma I Dobrego i Joanny Walezjuszki[2][3]. W 1328 r. jej ojciec został cesarzem[4].
Jesienią 1350 r. odbył się ślub per procura Małgorzaty ze Stefanem, bratem i dziedzicem króla Węgier Ludwika Wielkiego[1][5]. Z uwagi na pokrewieństwo łączące małżonków konieczna była dyspensa, której udzielił papież Klemens VI 31 grudnia 1350 r.[1][6] Do 1352 r. Stefan i Małgorzata mieszkali w Budzie, następnie przenieśli się do Zagrzebia[1]. Tam przyszło na świat dwoje dzieci: Elżbieta, przyszła cesarzowa Konstantynopola i Jan[1]. Małgorzata owdowiała 9 sierpnia 1354 r.[1] Półtora roku później opuściła Węgry jednocześnie tocząc spór z byłym szwagrem o wypłatę wiana[1].
W 1358 r. zawarła związek małżeński z niemieckim rycerzem Gerlachem von Hohenlohe[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Stanisław Sroka, Genealogia Andegawenów węgierskich, 2015, s. 61-63, ISBN 978-83-61033-83-7.
- ↑ Jacek Elminowski, Stosunki polityczne między Piastami a Luksemburgami i Wittelsbachami w pierwszej połowie XIV wieku, 2002, s. 62, ISBN 83-7322-181-6.
- ↑ Joanna Walezjuszka była rodzoną siostrą króla Francji Filipa VI
- ↑ Jacek Elminowski, Stosunki polityczne między Piastami a Luksemburgami i Wittelsbachami w pierwszej połowie XIV wieku, 2002, s. 71, ISBN 83-7322-181-6.
- ↑ Układ budziński z 4 kwietnia 1350 r. zawarty pomiędzy Polską a Węgrami będący "dodatkowym układem o sukcesji andegaweńskiej w Polsce" wymienia Stefana, brata Ludwika Wielkiego jako dziedzica korony Węgier. Słowa w cytacie to strona 62 w publikacji S. Sroki z 2015 r.
- ↑ Dziadek Stefana Karol Martel i prababka Małgorzaty Małgorzata Andegaweńska byli rodzeństwem[potrzebny przypis]