Wikipedia

NHL (2012/2013)

Sezon NHL 2012/2013 – 95. sezon rozgrywek National Hockey League, a 96. jej działalności. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 19 stycznia 2013. W tym dniu odbyło się trzynaście spotkań w tym konfrontacja: Chicago Blackhawks oraz obrońcy tytułu mistrzowskiego Los Angeles Kings. Sezon zasadniczy zakończy się 28 kwietnia 2013 roku. Faza play-off i ostatni mecz sezonu miał miejsce 24 czerwca 2013.

NHL 2012/2013
2011/2012 2013/2014
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone
 Kanada

Liczba zespołów

30

Runda zasadnicza
Termin

19 stycznia 2013 – 24 czerwca 2013

Liczba kolejek

48

Liczba meczów

720

Liczba bramek

3919

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Chicago Blackhawks
Konferencja Wschodnia: Boston Bruins

Najskuteczniejszy zawodnik

Kanada Martin St. Louis (Tampa Bay Lightning)

Runda finałowa
Liczba meczów

85

Bramki

432

Zwycięzca

Chicago Blackhawks

2. miejsce

Boston Bruins

MVP

Stany Zjednoczone Patrick Kane (Chicago Blackhawks)

Najskuteczniejszy zawodnik

Czechy David Krejčí (Boston Bruins)

Wydarzenia przedsezonowe edytuj

NHL Entry Draft 2012 edytuj

Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2012.

W dniach 22–23 czerwca 2012 roku w stanie Pensylwania w mieście Pittsburgh w hali Consol Energy Center[1] odbędzie się pięćdziesiąty w historii draft, w którym drużyny NHL mogą wybrać zawodników, którzy urodzili się pomiędzy 1 stycznia 1992 a 14 września 1994 roku[2]. Z numerem pierwszym wybranym został Rosjanin Nail Jakupow, pochodzący z klubu Sarnia Sting, prawoskrzydłowy ten został wybrany przez drużynę Edmonton Oilers. Łącznie zostało wybranych 211 graczy z 11 państw: 98 z Kanady, 56 ze Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Rosji, Finlandii, Czech, Szwajcarii, Łotwy, Danii, Białorusi i Francji.

Był to drugi w historii draft w tym mieście. Poprzednio w 1997 w Mellon Arena jako pierwszy wybrany został Joe Thornton.

Porozumienie z KHL edytuj

W lipcu 2012 roku zostało podpisane tzw. Memorandum Zrozumienia (ang. Memorandum of Understanding) pomiędzy władzami KHL i NHL[3]. Treść umowy potwierdza potrzebę respektowania zawodowych kontraktów hokeistów w obu ligach i zobowiązuje obie strony do śledzenia zestawu procedur mających na celu uniknięcie sytuacji konfliktowych powstałych podczas transferowania zawodników z jednej ligi do drugiej. Pierwsza umowa tego typu została podpisana przed poprzednim sezonem w dniu 30 czerwca 2011 roku. Nowy protokół parafowali prezydent KHL, Aleksandr Miedwiediew i zastępca komisarza NHL, Bill Daly. Zapisy umowy są ważne do 30 czerwca 2013 roku.

Porozumienie zawiera osiem punktów, które określają, że ligi będą wymieniać dane na temat wszelkich graczy, którzy mają obowiązujące kontrakty z klubami KHL i NHL:

  • Obie ligi mają obowiązek aktualizować bazę danych kontraktów zawodników co tydzień po najnowszych zmianach.
  • Obie ligi powinny wymieniać swoje listy wolnych agentów.
  • KHL i NHL będą szanować nawzajem swoje kontrakty oraz uznawać i wspierać główną zasadę, iż zawodnik w ramach umowy z klubem z jednej ligi nie może wypełniać żadnych zobowiązań wobec klubu z innej ligi w okresie obowiązującej go umów.
  • W razie jakiegokolwiek konfliktu lub nieporozumienia obie strony wyznaczają oficjalnych przedstawicieli do prowadzenia negocjacji.
  • Celem negocjacji strony zobowiązują się dostarczyć wszystkie dokumenty dotyczące danego gracza.
  • Miejscem prowadzenia negocjacji są Toronto lub Nowy Jork.
  • NHL i KHL są zobowiązane zrobić wszystko co w ich mocy, aby osiągnąć porozumienie dotyczące każdego gracza kwestionującego status umowy, w tym przypadku konfliktów pracowniczych, sporów umownych itp.
  • W razie gdyby nie udało się osiągnąć konsensusu, każda ze stron zastrzega prawo do działania w taki sposób, który uzna za stosowny w takich okolicznościach.

Lokaut edytuj

Rozpoczęcie sezonu było uzależnione od podpisania nowej umowy tzw. CBA, która obowiązywała od 2005 do 15 września 2012 roku. 16 września 2012 roku komisarz ligi, Gary Bettman ogłosił lokaut. Po wygaśnięciu Zbiorowego Układu Pracy, nie powiodły się pertraktacje właścicieli 30 klubów ze Związkiem Zawodowym Graczy (NHLPA) w sprawie podziału zysków, przez co nie została podpisana nowa umowa[4]. Na początku października 2012 roku oficjalnie odwołano 82 mecze sezonu, które miały być rozegrane w dniach 11–24 października[5]. Pod koniec października, w wyniku braku porozumienia, odwołano mecze do 30 listopada[6]. W listopadzie przedłożono odwołanie do 14 grudnia[7]. Ostatecznie zakończył się 6 stycznia 2013 roku. Ostatecznie odwołano 625 spotkań, które miały się odbyć do 14 stycznia, stanowi to 50,8 procent gier planowanych na sezon zasadniczy[8], w tym NHL Winter Classic[9]. Mecz gwiazd planowany w Columbus odbędzie się w tym mieście w 2014 lub 2015 roku.

Zakończenie lokautu nastąpiło na początku stycznia 2013 roku. 9 stycznia właściciele klubów podpisali nową umowę zbiorową, a 11 stycznia w powszechnym głosowaniu na zapisy umowy zgodzili się zawodnicy ligowi[10]. Umowa obowiązuje na okres dziesięciu lat[11].

Sezon regularny edytuj

Początkowo inaugurujące spotkania planowano na 11 października 2012 roku. W tym dniu odbyć się miały cztery spotkania[12]. Jednak z powodu lockoutu pierwsze spotkania odbyły się 19 stycznia 2013 roku[13].

Po raz pierwszy od sześciu lat nie odbyło się rozpoczęcie sezonu meczami w Europie. Na dzień 27 stycznia 2013 roku w Columbus w hali Nationwide Arena planowano rozegrać NHL All-Star Game[14] jednak z powodu lokautu anulowano[15]. Sezon zasadniczy zakończy się 27 kwietnia 2013 roku.

Wskutek długotrwałego lokautu zmianom uległ terminarz meczów. Zdecydowano, iż każda drużyna rozegra w sezonie zasadniczym 48 spotkań, w tym 18 z rywalami w dywizji oraz 30 z zespołami z własnej konferencji. Tym samym nie będzie rywalizacji pomiędzy zespołami z różnych konferencji. Początek sezonu wyznaczono na 19 stycznia 2013 roku, wówczas odbyło się trzynaście meczów inauguracyjnych.

Ceremonia rozpoczęcia sezonu odbyła się w hali obrońcy tytułu Los Angeles Kings – Staples Center. W meczu tym padła pierwsza bramka sezonu, którą dla drużyny gości (Chicago Blackhawks) zdobył Patrick Kane[16].

Najlepszy start w sezonie zasadniczym odniosła drużyna San Jose Sharks, która zwyciężyła w pierwszych siedmiu spotkaniach sezonu, ustanawiając rekord organizacji[17]. Zawodnik tej drużyny – Patrick Marleau w pierwszych czterech meczach sezonu zdobył najmniej dwie bramki w spotkaniu. Passa ta jest wyrównaniem najdłuższej takiej passy w historii NHL[18]. Ostatni raz wyczyn ten miał miejsce w sezonie 1917/1918, kiedy to również Cy Denneny w czterech pierwszych meczach zdobył przynajmniej dwie bramki[19]. Marleau jako pierwszy zawodnik w historii drużyny z San Jose uzyskując w pierwszych pięciu meczach przynajmniej jedną bramkę[20].

22 lutego 2013 roku zespół Chicago Blackhawks ustanowił rekord ligi w ilości nieprzegranych meczów w regulaminowym czasie gry od początku sezonu zasadniczego. W kolejnych 17 spotkaniach drużyna czternastokrotnie zwyciężyła oraz trzykrotnie przegrała po serii rzutów karnych. Dotychczasowy rekord należał do drużyny Anaheim Ducks, został ustanowiony w sezonie 2006/2007. Drużyna z Kalifornii nie przegrała wtedy 16 kolejnych spotkań[21]. Ostatecznie seria zakończyła się 8 marca meczem z Colorado Avalanche, uzyskując serię 24 meczów bez porażki w regulaminowym czasie gry[22].

6 kwietnia zespół Chicago Blackhawks jako pierwszy z grona drużyn uczestniczących w rywalizacji o awans do fazy rozgrywek posezonowych, zapewniła sobie w nich występ. Stało się to po zwycięstwie nad drużyną z Nashville[23].

Pierwotny termin zakończenia rozgrywek zasadniczych uległ zmianie. Początkowo planowano zakończyć sezon 27 kwietnia, jednak z powodu zamachu podczas maratonu w Bostonie terminy trzech meczów przeniesiono m.in. mecz pomiędzy Bostonem a Ottawą dzień po planowanym zakończeniu sezonu zasadniczego[24].

Zwycięzcą sezonu zasadniczego została drużyna Chicago Blackhawks, kończąc go z dorobkiem 77 punktów. Jest to lepszy wynik w porównaniu do również skróconego przez lokaut sezonu 1994/1995. Najskuteczniejszym zawodnikiem został Martin St. Louis, który w wieku 37 lat stał się najstarszym zdobywcą Art Ross Memorial Trophy[25]. Zawodnik ten również najczęściej asystował w zdobywaniu bramek (43 razy). Królem strzelców oraz zdobywcą po raz trzeci Maurice Richard Trophy został Aleksandr Owieczkin.

Tytuły indywidualne edytuj

Lista zawodników wyróżnionych przez ligę NHL:

Miesiąc Pierwsza Gwiazda Druga Gwiazda Trzecia Gwiazda Pierwszoroczniak
Styczeń[26][27]   Craig Anderson
(Ottawa Senators) 		  Patrick Marleau
(San Jose Sharks) 		  Thomas Vanek
(Buffalo Sabres) 		  Władimir Tarasienko
(St. Louis Blues)
Luty[28][29]   Steven Stamkos
(Tampa Bay Lightning) 		  Sidney Crosby
(Pittsburgh Penguins) 		  Ray Emery
(Chicago Blackhawks) 		  Jonathan Huberdeau
(Florida Panthers)
Marzec[30][31]   Sidney Crosby
(Pittsburgh Penguins) 		  P.K. Subban
(Montreal Canadiens) 		  Siergiej Bobrowski
(Columbus Blue Jackets) 		  Jake Muzzin
(Los Angeles Kings)
Kwiecień[32][33]   Aleksandr Owieczkin
(Washington Capitals) 		  Brian Elliott
(St. Louis Blues) 		  Derek Stepan
(New York Rangers) 		  Nail Jakupow
(Edmonton Oilers)

Tabela edytuj

Tabela końcowa[34]

Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka
Lp. Drużyna M Z P DK Br Bl Pkt
1   Pittsburgh Penguins 48 36 12 0 165-119 +46 72
2   New York Rangers 48 26 18 4 130-112 +18 56
3   New York Islanders 48 24 17 7 139-139 0 55
4   Philadelphia Flyers 48 23 22 3 133-141 -8 49
5   New Jersey Devils 48 19 19 10 112-129 -17 48
Dywizja Północno-wschodnia
Lp. Drużyna M Z P DK Br Bl Pkt
1   Montreal Canadiens 48 29 14 5 149-126 +23 63
2   Boston Bruins 48 28 14 6 131-109 +22 62
3   Toronto Maple Leafs 48 26 17 5 145-133 +12 57
4   Ottawa Senators 48 25 17 6 116-104 +12 56
5   Buffalo Sabres 48 21 21 6 125-143 -18 48
Dywizja Południowo-zachodnia
Lp. Drużyna M Z P DK Br Bl Pkt
1   Washington Capitals 48 27 18 3 149-130 +19 57
2   Winnipeg Jets 48 24 21 3 128-144 -16 51
3   Carolina Hurricanes 48 19 25 4 128-160 -32 42
4   Tampa Bay Lightning 48 18 26 4 148-150 -2 40
5   Florida Panthers 48 15 27 6 112-171 -59 36
Konferencja Zachodnia
Dywizja Centralna
Lp. Drużyna M Z P DK Br Bl Pkt
1   Chicago Blackhawks 48 36 7 5 155-102 +53 77
2   St. Louis Blues 48 29 17 2 129-115 +14 60
3   Detroit Red Wings 48 24 16 8 124-115 +9 56
4   Columbus Blue Jackets 48 24 17 7 120-119 +1 55
5   Nashville Predators 48 16 23 9 111-139 -28 41
Dywizja Północno-zachodnia
Lp. Drużyna M Z P DK Br Bl Pkt
1   Vancouver Canucks 48 26 15 7 127-121 +6 59
2   Minnesota Wild 48 26 19 3 122-127 -5 55
3   Edmonton Oilers 48 19 22 7 125-134 -9 45
4   Calgary Flames 48 19 25 4 128-160 -32 42
5   Colorado Avalanche 48 16 25 7 116-152 -36 39
Dywizja Pacyficzna
Lp. Drużyna M Z P DK Br Bl Pkt
1   Anaheim Ducks 48 30 12 6 140-118 +22 66
2   Los Angeles Kings 48 27 16 5 133-118 +15 59
3   San Jose Sharks 48 25 16 7 124-116 +8 57
4   Phoenix Coyotes 48 21 18 9 125-131 -6 51
5   Dallas Stars 48 22 22 4 130-142 -12 48
Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, P – porażki, DK – porażki po dogrywce lub rzutach karnych, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = mistrz dywizji,     = awans do playoff

Statystyki edytuj

 
Martin St. Louis – najskuteczniejszy zawodnik rundy zasadniczej

Statystyki zaktualizowane po wszystkich 720 meczach[35]:

Zawodnicy z pola:

Gole Asysty Punkty +/−
  Aleksandr Owieczkin 32   Martin St. Louis 43   Martin St. Louis 60   Pascal Dupuis +31
  Steven Stamkos 29   Sidney Crosby 41   Steven Stamkos 57   Chris Kunitz +30
  John Tavares 28   Nicklas Bäckström 40   Aleksandr Owieczkin 56   Jonathan Toews +28
  Jeff Carter 26   Henrik Zetterberg 37   Sidney Crosby 56   Sidney Crosby +26
  Patrick Kane 23   Mike Ribeiro 36   Patrick Kane 55   Derek Stepan +25

Bramkarze[36][37]:

Obrony (w %) GAA[38] Shutouty Zwycięstwa
  Craig Anderson .941   Craig Anderson 1.69   Jimmy Howard 5   Henrik Lundqvist 24
  Siergiej Bobrowski .932   Corey Crawford 1.94   Tuukka Rask 5   Antti Niemi 24
  Tuukka Rask .930   Tuukka Rask 1.97   Cory Schneider 5   Niklas Bäckström 24
  Cory Schneider .927   Siergiej Bobrowski 2.00   Pekka Rinne 5   Marc-André Fleury 23
  Henrik Lundqvist .926   Henrik Lundqvist 2.05   Mike Smith 5   Jewgienij Nabokow 23

Play-off edytuj

Rozstawienie edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Chicago Blackhawks zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 48 spotkaniach 77 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Pittsburgh Penguins, Anaheim Ducks, Montreal Canadiens, Vancouver Canucks oraz Washington Capitals.

Konferencja Wschodnia edytuj

 
Puchar Stanleya
  1. Pittsburgh Penguins – mistrz dywizji atlantyckiej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym oraz 72 punkty.
  2. Montreal Canadiens – mistrz dywizji północno-wschodniej, 63 punkty
  3. Washington Capitals – mistrz dywizji południowo-zachodniej, 57 punktów
  4. Boston Bruins – 62 punkty (28 zwycięstw)
  5. Toronto Maple Leafs – 57 punktów (26 zwycięstw)
  6. New York Rangers – 56 punktów (26 zwycięstw)
  7. Ottawa Senators – 56 punktów (25 zwycięstw)
  8. New York Islanders – 55 punktów (24 zwycięstwa)

Konferencja Zachodnia edytuj

  1. Chicago Blackhawks – mistrz dywizji centralnej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents’ Trophy oraz 77 punktów.
  2. Anaheim Ducks – mistrz dywizji pacyficznej, 66 punktów
  3. Vancouver Canucks – mistrz dywizji północno-zachodniej, 59 punktów
  4. St. Louis Blues – 60 punktów (29 zwycięstw)
  5. Los Angeles Kings – 59 punktów (27 zwycięstw)
  6. San Jose Sharks – 57 punktów (25 zwycięstw)
  7. Detroit Red Wings – 56 punktów (24 zwycięstwa)
  8. Minnesota Wild – 55 punktów (26 zwycięstw)

Drzewko playoff edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku Chicago Blackhawks) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
1  Pittsburgh Penguins 4     1  Pittsburgh Penguins 4  
8  New York Islanders 2     7  Ottawa Senators 1  


2  Montreal Canadiens 1 Konferencja Wschodnia
7  Ottawa Senators 4  
    1  Pittsburgh Penguins 0  
  4  Boston Bruins 4  
3  Washington Capitals 3  
6  New York Rangers 4  
4  Boston Bruins 4   4  Boston Bruins 4
5  Toronto Maple Leafs 3     6  New York Rangers 0  


  W  Boston Bruins 2
  Z  Chicago Blackhawks 4
1  Chicago Blackhawks 4     1  Chicago Blackhawks 4
8  Minnesota Wild 1     7  Detroit Red Wings 3  
2  Anaheim Ducks 3
7  Detroit Red Wings 4  
  1  Chicago Blackhawks 4
  5  Los Angeles Kings 1  
3  Vancouver Canucks 0  
6  San Jose Sharks 4   Konferencja Zachodnia
4  St. Louis Blues 2   5  Los Angeles Kings 4
5  Los Angeles Kings 4     6  San Jose Sharks 3  

Finał Pucharu Stanleya edytuj

Zespół wyżej rozstawiony Zespół niżej rozstawiony Wynik serii Wyniki i terminy meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6.
Chicago Blackhawks Boston Bruins 4 : 2 12 czerwca 15 czerwca 17 czerwca 19 czerwca 22 czerwca 24 czerwca
4:3D3 1:2D 0:2 6:5D 3:1 3:2

Nagrody edytuj

Nagroda Zawodnik Drużyna
Maurice ‘Rocket’ Richard Trophy   Aleksandr Owieczkin Washington Capitals
Art Ross Memorial Trophy   Martin St. Louis Tampa Bay Lightning
Calder Memorial Trophy   Jonathan Huberdeau Florida Panthers
Conn Smythe Trophy   Patrick Kane Chicago Blackhawks
Frank J. Selke Trophy   Jonathan Toews Chicago Blackhawks
Hart Memorial Trophy   Aleksandr Owieczkin Washington Capitals
James Norris Memorial Trophy   P.K. Subban Montreal Canadiens
King Clancy Memorial Trophy   Patrice Bergeron Boston Bruins
Lady Byng Memorial Trophy   Martin St. Louis Tampa Bay Lightning
Lester Patrick Trophy   Kevin Allen
Ted Lindsay Award   Sidney Crosby Pittsburgh Penguins
NHL Plus/Minus Award   Pascal Dupuis Pittsburgh Penguins
Roger Crozier Saving Grace Award   Craig Anderson Ottawa Senators
Trofeum Vezina   Siergiej Bobrowski Washington Capitals
William M. Jennings Trophy   Corey Crawford
  Ray Emery		 Chicago Blackhawks
Mark Messier Leadership Award   Daniel Alfredsson Ottawa Senators
NHL Foundation Player Award   Henrik Zetterberg Detroit Red Wings
Bill Masterton Memorial Trophy   Josh Harding Minnesota Wild
Jack Adams Award   Paul MacLean Ottawa Senators
NHL General Manager of the Year Award   Ray Shero Pittsburgh Penguins
Presidents’ Trophy   Chicago Blackhawks
Prince of Wales Trophy   Boston Bruins
Clarence S. Campbell Bowl   Chicago Blackhawks
Puchar Stanleya   Chicago Blackhawks

Przypisy edytuj

  1. ↑ Mike G. Morreale: Pittsburgh rejoices over landing 2012 Draft. nhl.com. [dostęp 2011-10-27]. (ang.).
  2. ↑ Hockey Operations Guidelines. nhl.com. (ang.).
  3. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-25].
  4. ↑ Dawid Szewczyk: Lockout oficjalnie rozpoczęty. hokej.net. [dostęp 2012-09-16]. (pol.).
  5. ↑ Polska Agencja Prasowa: NHL: Odwołano pierwsze dwa tygodnie sezonu. sportowefakty.pl. [dostęp 2012-10-04]. (pol.).
  6. ↑ Polska Agencja Prasowa: NHL: Sezon odwołany przynajmniej do 30 listopada. sportowefakty.pl. [dostęp 2012-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-31)]. (pol.).
  7. ↑ Polska Agencja Prasowa: NHL: Sezon odwołany przynajmniej do 14 grudnia. sportowefakty.pl. [dostęp 2012-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-28)]. (pol.).
  8. ↑ NHL announces cancellation of 2012-13 regular-season schedule through January 14. nhl.com. [dostęp 2012-12-20]. (ang.).
  9. ↑ Katie Strang i Craig Custance: NHL cancels Winter Classic. espn.com. [dostęp 2012-11-02]. (ang.).
  10. ↑ Polska Agencja Prasowa: NHL: Właściciele klubów ratyfikowali porozumienie. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-14)]. (pol.).
  11. ↑ Polska Agencja Prasowa: NHL. Lokaut oficjalnie zakończony, rozgrywki ruszą 19 stycznia. sport.pl. [dostęp 2013-01-13]. (pol.).
  12. ↑ Saturday December 15, 2012. nhl.com. (ang.).
  13. ↑ Polska Agencja Prasowa: NHL: Lokaut oficjalnie zakończony, rozgrywki ruszą 19 stycznia!. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-16)]. (ang.).
  14. ↑ Blue Jackets Staff: Columbus Blue Jackets to Host 2013 NHL All-Star Celebration. bluejackets.nhl.com. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
  15. ↑ tsn.ca Staff: NHL announces canellation of 2013 Winter Classic. tsn.ca. [dostęp 2012-11-02]. (ang.).
  16. ↑ Dan Rosen: Hawks spoil Kings’ celebration with 5-2 win. nhl.com. [dostęp 2013-01-19]. (ang.).
  17. ↑ Sharks win in shootout, improve to 7-0. usatoday.com. [dostęp 2013-02-01]. (ang.).
  18. ↑ David Pollak: San Jose Sharks stay perfect with 4-1 win over Vancouver Canucks. mercurynews.com. [dostęp 2013-01-27]. (ang.).
  19. ↑ John Kreiser: Sizzling Marleau off to historic start in record time. nhl.com. [dostęp 2013-01-28]. (ang.).
  20. ↑ Marleau Named NHL ‘First Star’ of the Week. nhl.com. [dostęp 2013-01-28]. (ang.).
  21. ↑ Dan Rosen: La belle séquence des Hawks se poursuit avec une victoire contre les Sharks. nhl.com. [dostęp 2013-02-22]. (ang.).
  22. ↑ Rick Sadowski: Blackhawks’ streak ends at 24 with loss to Avalanche. nhl.com. [dostęp 2013-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 marca 2013)]. (ang.).
  23. ↑ Dave Lozo: Goalie tandem, depth help Blackhawks clinch first. nhl.com. [dostęp 2013-04-08]. (ang.).
  24. ↑ Ottawa at Boston game rescheduled for April 28. nhl.com. [dostęp 2013-04-16]. (ang.).
  25. ↑ St. Louis wins second Art Ross trophy; Ovechkin claims third goal-scoring title. nhl.com. [dostęp 2013-04-28]. (ang.).
  26. ↑ Anderson, Marleau, Vanek are January’s ‘Three Stars’. nhl.com. [dostęp 2013-02-01]. (ang.).
  27. ↑ Blues’ Tarasenko named January’s Rookie of Month. nhl.com. [dostęp 2013-02-04]. (ang.).
  28. ↑ Stamkos, Crosby, Emery named ‘Stars’ for February. nhl.com. [dostęp 2013-03-01]. (ang.).
  29. ↑ Huberdeau named February’s Rookie of the Month. nhl.com. [dostęp 2013-03-01]. (ang.).
  30. ↑ Crosby, Subban, Bobrovsky are March’s ‘Three Stars’. nhl.com. [dostęp 2013-04-01]. (ang.).
  31. ↑ Kings’ Muzzin named Rookie of the Month for March. nhl.com. [dostęp 2013-04-01]. (ang.).
  32. ↑ Ovechkin, Elliott, Stepan named ‘Three Stars’ for April. nhl.com. [dostęp 2013-04-29]. (ang.).
  33. ↑ Yakupov named NHL Rookie of the Month for April. nhl.com. [dostęp 2013-04-29]. (ang.).
  34. ↑ 2012-2013 Division Standings. nhl.com. [dostęp 2012-04-11]. (ang.).
  35. ↑ 2012-2013 Regural Season Stats. nhl.com. [dostęp 2013-04-28]. (ang.).
  36. ↑ Dotyczy bramkarzy grających w przynajmniej 1200 minut (20 meczów).
  37. ↑ 2012-2013 – Regular Season – Goaltender. nhl.com. [dostęp 2013-04-27]. (ang.).
  38. ↑ Średnia straconych bramek na mecz.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=NHL_(2012/2013)&oldid=68418886”