Pole centralnepole wektorowe, które jest symetryczne ze względu na obrót o dowolny kąt wokół punktu centralnego. Wektor pola centralnego w punkcie przestrzeni leży na prostej łączącej ten punkt z punktem centralnym. Punkt centralny nazywany jest centrum pola.

Słońce wytwarza pole sił grawitacyjnych, które jest polem centralnym: wektory sił są skierowane ku Słońcu.

Definicja pola centralnego edytuj

Jeżeli początek układu współrzędnych umieści się w centrum pola, to

 

gdzie   jest dowolną funkcją skalarną zależną jedynie od odległości   od centrum pola; wartość wektora pola jest więc identyczna dla wszystkich punktów położonych w równej odległości od centrum; gdy funkcja   jest dodatnia, to wektory pola w odległości   są ułożone na sferze o promieniu   i są skierowane od centrum; gdy funkcja   jest ujemna – to wektory pola są skierowane do centrum.

Np. dla pola grawitacyjnego wektor siły, jaką ciało o masie M – źródło pola, działa na ciało o masie m umieszczone w polu, ma postać:

 

Zakłada się przy tym, że źródło pola jest nieruchome, ze względu na znacznie większą masę (np. masa Słońca jest ponad 300 000 razy większa niż masa Ziemi).

Przykłady pól centralnych edytuj

  • Pole grawitacyjne wytworzone przez spoczywający punkt materialny lub masę jednorodną o kształcie kuli.
  • Pole elektryczne wytworzone przez spoczywający ładunek punktowy lub jednorodnie naelektryzowaną sferę lub kulę.
  • Pole sił sprężystych wytwarzanych np. przez rozciąganą lub zgniataną sprężynę lub inny układ drgający.

Własności pola centralnego[1] edytuj

  • linie pola są półprostymi wychodzącymi z centrum pola
  • pole centralne jest bezwirowe
  • pole centralne jest polem potencjalnym
  • powierzchnie o jednakowym potencjale (ekwipotencjalne) są sferami o środku w centrum pola
  • jedynym polem centralnym, którego dywergencja zanika (czyli bezźródłowym) wszędzie, poza punktem centralnym, jest pole mające postać   gdzie C jest stałą.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Andrzej Januszajtis: Fizyka dla politechnik. Pola. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 43. ISBN 83-01-01665-5.