Shōkōbō Benchō
Shōkōbō Benchō (jap. 聖光房 弁長; ur. 20 czerwca 1162, zm. 16 marca 1238) – mnich buddyjski związany ze szkołą jōdo (Jōdo-shū). Uważany za drugiego patriarchę. Założyciel szkoły chinzei (Chinzei-ha). Stąd też jego imię i tytuł brzmi często także Chinzei Shōkō Shōnin[1] (鎮西聖光上人), gdzie Chinzei (鎮西) to dawna nazwa Kiusiu[2], a znaki 上人 pisane także 聖人 (w obu złożeniach czytane shōnin) oznaczają świętego męża, świętego mnicha, kapłana)[3]. Występuje także pod imionami Benchō (弁長) i Shōkō (聖光)[4].
| Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1162 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Szkoła | |
| Nauczyciel | |
| Następca | |
| Zakon | |
| Słynny cytat |
Ludzie utrzymują, że najlepszym miejscem do życia na emeryturze jest świątynia Kokawa lub góra Kōya. Ale dla mnie nie ma nic lepszego od łóżka, z którego wstaję każdego ranka. |
Biografia edytuj
Pochodził z prowincji Chikuzen (część dzisiejszej prefektury Fukuoka) znajdującej się w północnej części wyspy Kiusiu. Rodzina należała do odgałęzienia rodu Fujiwarów[5].
Już w dzieciństwie zainteresował się religią. W 1183 roku udał się na górę Hiei o wysokości 848,1 m, leżącą na granicy obecnych prefektur Kioto i Shiga, gdzie rozpoczął studiowanie doktryny szkoły tendai (Tendai-shū).
W 1190 roku powrócił w rodzinne strony. Ciężko przeżył śmierć swojego młodszego brata i odczuł wtedy nietrwałość wszystkiego. Udał się do Kioto, aby pozyskać posąg dla rodzinnej prowincji. Wtedy spotkał Hōnena. Po dostarczeniu posągu do Chikuzen, powrócił do Kioto i w 1199 roku został uczniem Hōnena. Po głębokich studiach doktrynalnych, w 1204 r. powrócił do swojej rodzinnej prowincji, gdzie rozpoczął szerzenie nauk o nembutsu (skrót od Namu Amida Butsu; „Chwała Buddzie Amidzie!” lub „Zbaw, Buddo Amida!”)[6].
Postawił także wiele budynków służących do praktyk religijnych. Według legendy, wybudował także w 1212 roku klasztor Zendō (Zendō-ji)[7], który stał się główną świątynią szkoły jōdo (Jōdo-shū) na Kiusiu[5].
Podczas pobytu w Ōjō-in w prowincji Higo (obecna prefektura Kumamoto) sformalizował tradycję szkoły jōdo, tworząc jej odłam o nazwie Chinzei-ha. Nauczał o możliwości odrodzenia się w Czystej Krainie dzięki różnym praktykom, chociaż nieustannie podkreślał ważność inwokacyjnego nembutsu. Zwracał uwagę na rolę niezakłóconego umysłu podczas recytacji nembutsu, także w chwili śmierci (rinjū shōnen, „utrzymanie właściwego stanu uwagi w momencie śmierci”). Krytykował interpretacje doktryny dokonywane przez innych uczniów Hōnena, zwłaszcza przez Jōkakubō Kōsaia i Zennebō Shōkū. Uważał, iż zbytnio podkreślają oni wiarę w nembutsu kosztem innych praktyk[5].
Gdy w ponad wiek po śmierci Hōnena mnisi chinzei wybudowali w Kioto mauzoleum Hōnena, uznali się za ortodoksyjny odłam jōdo. Wtedy też Benchō otrzymał tytuł Niso Shōnin – Święty Drugi Patriarcha[5].
Prace literackie edytuj
- Matsudai nembutsu jushuin (末代念仏授手印, Handprint for the Transmission of the Nembutsu to Future Generations, Odcisk dłoni do przekazania nembutsu przyszłym pokoleniom)
- Nembutsu ōjō shugyōmon (The Way of Practice for Birth by the Nembutsu, Sposób praktykowania ascezy dla narodzenia poprzez nembutsu)
Szkoła jōdo edytuj
- Eikū (zm. 1179)
- Hōnen (1133–1212)
- Seikambō Genchi (1183–1238)
- Gyōkū (bd)
- Junsai (zm. 1207)
- Jūren (zm. 1207)
- Shoshinbō Tankū (1176–1253)
- Zennebō Shōkū (1177–1247) odłam Seizan-ha
- Kakumyōbō Chōsai (1184–1266) odłam Kuhonji-ryū
- Shōkōbo Benchō (1162–1238) odłam Chinzei-ha
- Nen’a Ryōchū (1199–1287)
- Jōkakubō Kōsai (1163–1247)
- Ryūkan (1148–1227) odłam Chōrakuji-ryū
- Seikambō Genchi (1183–1239)
- Renjakubō (bd)
- Hōrembō Shinkū (1145–1228)
- Shinran (1173–1263) założyciel szkoły Jōdo-shinshū
- Hōnen (1133–1212)
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd, 1974, s. 728.
- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1604. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ Mark L. Blum: The Origins and Development of Pure Land Buddhism. Oxford University Press, 2002. s. 435. [dostęp 2018-06-22]. (ang. • jap.).
- ↑ a b c d Sharpers of Japanese Buddhism ↓, s. 266.
- ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2011, s. 130-131. ISBN 978-83-01-17214-5.
- ↑ 筑前博多善導寺の歴史 (historia świątyni Zendō-ji. 善導寺, 2006. [dostęp 2018-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-12)]. (jap.).
Bibliografia edytuj
- Sharpers of Japanese Buddhism. Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Tokyo: Kōsei Publishing Co, 1994. ISBN 4-333-01630-4. (ang.).
- Mark L. Blum: The Origins and Development of Pure Land Buddhism. Oxford University Press, 2002. s. 271-274. [dostęp 2018-06-19]. (ang.).
- Shoko-bo Bencho, The Chinzei School, The General and Specific Nembutsu. Jodo Shu Research Institute, 2006. [dostęp 2018-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-10)]. (ang.).