Wielkie Solisko
Wielkie Solisko, Solisko (słow. Veľké Solisko, niem. Großer Solisko węg. Nagy-Szoliszkó[1]) – szczyt w słowackich Tatrach Wysokich o wysokości 2414 m[2]. Jest to najwyższa kulminacja w Grani Soliska, oddzielającej Dolinę Młynicką od Doliny Furkotnej i odchodzącej od tzw. głównej grani odnogi Krywania w szczycie Furkotu. Wielkie Solisko wznosi się w tej grani pomiędzy Skrajną (Wielką) Soliskową Kopą (Predná solisková kopa), od której oddziela je Skrajny Soliskowy Karb (Predný soliskový zárez), a Pośrednim Soliskiem (Prostredné Solisko), od którego oddziela je Wyżnia Soliskowa Ławka (Solisková lávka)[3][4].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2414 m n.p.m. |
| Wybitność |
99 m |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′45,7″N 20°01′55,1″E/49,162694 20,031972
| |
Zachodnia ściana Wielkiego Soliska ma wysokość około 200 metrów i opada w stronę Wyżniego Wielkiego Furkotnego Stawu. Ściana wschodnia mierzy około 300 metrów, jest rozległa, mało stroma, składająca się z żeber i żlebów. Wraz ze wschodnimi ścianami Wyżniej Soliskowej Ławki i Pośredniego Soliska tworzy wspólny kompleks opadający do Doliny Młynickiej[3].
Na szczycie Wielkiego Soliska znajduje się duży, dwumetrowej wysokości blok skalny w kształcie grzyba[5]. Wcześniejsze pomiary określały wysokość wierzchołka na 2404[3], 2412[4], 2413[6] lub 2414[3] metrów. Za niższy, południowy wierzchołek uważane było niegdyś Pośrednie Solisko, obecnie wyodrębniane jako osobny szczyt[3]. Na stokach Wielkiego Soliska występuje licznie jaskier karłowaty[1].
Na szczyt nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny[6]. Opisane w przewodnikach drogi wspinaczkowe należą do relatywnie łatwych, mają trudności od 0+ do II w skali tatrzańskiej[5][3]. Pierwsze odnotowane wejścia:
- latem – Karol Englisch, Paul Spitzkopf senior – 19 lipca 1903 r.
- zimą – Gyula Hefty, Lajos Rokfalusy – 21 stycznia 1912 r.[5]
-
Grań Soliska od wschodu -
Wielkie Solisko i Wyżni Wielki Furkotny Staw -
Szczyt Soliska z Kowadłem -
Pośrednie Solisko, Wielkie Solisko i Soliskowe Kopy
Przypisy edytuj
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c d e f Arno Puškáš, Vysoké Tatry, horolezecký sprievodca monografia, diel IX, Bratislava: Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, 1988.
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski, Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań, Warszawa: Sport i Turystyka, 1956.
- ↑ a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.