|
==Rekolekcje==
Dzięki bardzo mocnej dynamice własnej ćwiczeń ignacjańskich oraz wielkiemu wsparciu władz kościelnych rekolekcje te stały się najczęstszymi ćwiczeniami duchownymi w [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwie]] [[kościół rzymskokatolicki|łacińskim]]. Stanowią podstawę duchowości ignacjańskiej - [[Jezuici|zakonu jezuitów]], lecz nie tylko. Ich odbycie jest obowiązujące w wielu [[Katolickie zakony i zgromadzenia zakonne|zakonach i zgromadzeniach zakonnych]] przed ostatnimi [[śluby zakonne|ślubami]]. Począwszy od [[XX wiek]]u, są również zalecane osobom świeckim.
== Krytyka ==
Głównym powodem krytyki ''Ćwiczeń'' jest zawarty w nich nacisk na bezwzględne posłuszeństwo wobec Kościoła rzymskokatolickiego - bez względu na własne przekonania:
<blockquote>
[365] Reguła 13. By we wszystkim utrafiać w sedno, powinniśmy być zawsze gotowi wierzyć iż białe, które widzę, jest czarne, jeżeli się tak wypowie Kościół hierarchiczny, w przekonaniu, że między Chrystusem, naszym Panem i Oblubieńcem, a Kościołem, Jego Oblubienicą, działa ten sam Duch, który nami kieruje i rządzi ku zbawieniu innych dusz. Świętą Matką naszą, Kościołem, rządzi bowiem i kieruje ten sam Duch i Pan nasz, który nam dał dziesięć przykazań.
</blockquote>
Krytycy uważali tę zasadę za wielką przeszkodę dla swobodnego rozwoju myśli i wielki hamulec postępu cywilizacyjnego.
Na gruncie teologicznym zasada ta była krytykowana jako sprzeczna z zaleceniem Apostoła Pawła:
''Wszystko bowiem, co się czyni niezgodnie z przekonaniem, jest grzechem'' (Rzym 14, 23).
== ''Ćwiczenia duchowne'' w literaturze ==
Celem nadrzędnym ''Ćwiczeń duchownych'' jest umocnienie posłuszeństwa wobec hierarchii duchownej. Odzwierciedlają one średniowieczne wyobrażenia o Ewangelii i wyższości władzy kościelnej, zawarte chociażby w [[Unam Sanctam]], dlatego ich wartość literacka już w wieku XVI była nikła. O wartości i atrakcyjności ''Ćwiczeń'' decydują przede wszystkim umiejętności dydaktyczne prowadzącego - kierownika duchowego, który kształtuje myślenie i przekonania adepta.
W krajach protestanckich olbrzymią popularnością cieszyły się dzieła [[John_Bunyan|Johna Bunyana]] ([[Dzieje ludzkiej duszy]], [[Wędrówka Pielgrzyma]] etc.) o nieporównanie większej wartości literackiej i dydaktycznej, dlatego też ''Ćwiczenia'' także i z tego powodu nie były tam rozpowszechniane.
==Ciekawostki ==
[[Walter Schellenberg]] w swoich wspomnieniach opisuje, iż [[Schutzstaffel|SS]] zostało zorganizowane na wzór zasad podanych w ''Ćwiczeniach duchownych'':
<blockquote>
Organizacja SS została zbudowana przez Himmlera na tych samych zasadach, co zakon jezuitów. Reguły zakonu, dotyczace ćwiczen duchowych, spisane przez Ignacego Loyolę, stanowiły wzór, który [[Heinrich_Himmler|Himmler]] usiłował starannie naśladować. Bezwzględne posłuszeństwo było prawem najwyższym. Każdy rozkaz musiał być wykonany bez sprzeciwu. (s. 38)
</blockquote>
== Bibliografia ==
* [http://www.newadvent.org/] The Catholic Encyclopedia.
* Issac Taylor, ''Loyola and Jesuitism in Its Rudiments'', Kessinger Publishing, 2006, ISBN: 1428657134.
*Walter Schellenberg, Wspomnienia, przekład: Tadeusz Rybowski; Wrocław : Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987.
=== Zobacz też ===
| 