Jerzy Strzałkowski (porucznik): Różnice pomiędzy wersjami

Związek rozwija swą działalność opiekuńczo-wychowawczą i patriotyczną. Utrzymuje kontakty z Macierzą Szkolną, Związkiem Osadników Wojskowych, Kołem Podolan, Towarzystwem Pomocy Dzieciom z Kresów i [[Związek Sybiraków|Związkiem Sybiraków]]. W latach 1930-1931 pracował z [[Janusz Korczak|Januszem Korczakiem]] w "Naszym Domu" na [[Bielany (dzielnica Warszawy)|Bielanach]]. Związek utrzymywał kontakty z Ambasadą Japonii w Warszawie i Japońskim Czerwonym Krzyżem w [[Tokio]]. Do września 1939 pracował jako [[kurator sądowy]] dla nieletnich, a także jako dyrektor Ośrodka Wypoczynkowego dla Dzieci Upośledzonych w [[Gardeja|Gardei]] koło [[Grudziądz]]a. W międzyczasie ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy przy [[36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej|36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej]] w Warszawie. Ostatnią przed wybuchem wojny inicjatywą integracji z młodzieżą z Kresów, były dwa turnusy obozu wakacyjnego w lipcu i sierpniu 1939. w trzech wsiach [[Powiat brzeżański|powiatu brzeżańskiego]]. Kierownikami podobozów byli wychowankowie "Jerzego": [[Karol Lachowski]], [[Longin Izydorczak]], [[Zbigniew Stolarski]] i [[Tadeusz Dermedko]].

 

 

Podczas [[Powstanie warszawskie|Powstania Warszawskiego]] dowodził [[Powstańcze Oddziały Specjalne Jerzyki|Batalionem "Jerzyków"]] na Starówce. 22 sierpnia wyruszył kanałami z [[Plac Krasińskich w Warszawie|Placu Krasińskich]] w stronę [[Puszcza Kampinoska|Puszczy Kampinoskiej]] po broń i amunicję dla powstańców. Po dotarciu do wsi [[Truskaw|Pociecha]] (przez [[Laski (powiat warszawski zachodni)|Laski]] i [[Wiersze]]) stoczyli ciężki bój w dniach 28 sierpnia do 5 września, z oddziałami niemieckimi i [[RONA|RONA]]. W boju zginęło 23 żołnierzy i 30 zostało rannych. W dniu 17 stycznia 1945 "Jerzy" wydał rozkaz rozwiązujący organizację. Ale już 1 sierpnia 1945 został aresztowany przez [[UB]] i po ciężkich przesłuchaniach zwolniony pod koniec pażdziernika.