Władimir Smirnow (generał): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
szablon
przeredagowanie
Linia 1:
{{DNU/naprawa}}
{{dopracować|formatowanie}}
'''Władimir Wasilewicz Smirnow''' (ur. [[4 lipca]] [[1849]], zm. [[18 października]] [[1918]]) – [[Rosja|rosyjski]] wojskowy, [[generał]] piechoty.
 
== Życiorys ==
Zakończył [[Korpus Kadetów]] w [[Połock]]u i 1 Pawłowska Szkołę Oficerską. Stopień [[oficer]]ski otrzymał w [[1867]] r. Uczestnik [[wojny rosyjsko-tureckie]]j [[1877]]-[[78]]. W [[1874]] zakończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. Służył w [[sztab]]ie 36 Dywizji Piechoty, sztabie Charkowskiego Okręgu Wojskowego, sztabie 7 Korpusu Armijnego. Od [[1881]] [[dowódca]] [[batalion]]u, potem [[oficer]] do zadań specjalnych w sztabie Odesskiego Okręgu Wojskowego. Od 5.07.[[1884]] szef sztabu 5 Dywizji Piechoty.Od 1.04.[[1891]] dowódca 131 pułku piechoty w [[Tiraspol]]u. Od 26.02.[[1894]] szef sztabu 9 Korpusu Armijnego, a od 4.07.[[1901]] [[dowódca]] 18 Dywizji Piechoty. Od 9.06.[[1906]] dowódca 3 Syberyjskiego Korpusu Armijnego. 13.04.[[1908]] mianowany do stopnia [[generał]]a piechoty. 28.07.[[1908]] dowódca 20 Korpusu Armijnego, dowodząc którym rozpoczął I wojnę światową w ramach 1 Armii. 20.11.[[1914]] dowódca 2 Armii. Na wchodzącą w skład 2 Armii 14 Syberyjską Dywizję Strzelecką pod m. Bożymówka (15 [[kilometr|km]]. zach. [[Łowicz]]) 10.05.[[1915]] r. [[Niemcy]] przeprowadzili atak [[gaz]]owy. Straty wynosiły ok. 9 tys. [[żołnierz]]y w tym śmiertelne ok. 1100. W lipcu [[1915]] r. 2 Armia wycofała się za Wisłę i po reorganizacji weszła w skład Frontu Zachodniego gen. Alieksiejewa. W końcu sierpnia była rozformowana, a jej siły weszły w skład 1 i 4 Armii. [[Dowództwo]] przystąpiło do organizacji nowej armii (5,14,26,27,29 i Syberyjski [[Korpus (wojsko)|korpus]]). Na formującą sie armię natarły siły niemieckie. W czasie bitwy Wileńskiej (10-18.09) armia odparła natarcie 10 Armii Niemieckiej odrzucając ją za rz. [[Narocz]]. W marcu 1916 gen. Smirnow dowodził krótko [[Front Zachodni|Frontem Zachodnim]], będąc także dowódcą armii. Od 8.04.1917 w dyspozycji ministra wojny. Od 22.04.[[1917]] członek Kolegium Rady Wojskowej. W końcu 1917 r. zgodnie z rozkazem dowództwa Armii Ochotniczej wyjechał na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukaz]] do m. [[Mineralne Wody]]. We wrześniu [[1918]] wzięty jako zakładnik przez Kaukaską Armie Czerwoną i razem z kilkoma generałami rozstrzelany w [[Piatigorsk]]u (według innej wersji rozstrzelany przez [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|bolszewik]]ów w Kijowie w kwietniu 1919 r.).
Ukończył najpierw [[Korpus Kadetów]] w [[Połock]]u, następnie został absolwentem 1. Pawłowskiej Szkoły Oficerskiej, a w 1874 Akademii Sztabu Generalnego w Mikołajewie.
 
W 1967 otrzymał stopień [[oficer]]ski. Brał udział w [[wojny rosyjsko-tureckie|wojnie rosyjsko-tureckiej]] z lat 1877–1878. Pełnił służbę w [[sztab]]ach 36 Dywizji Piechoty, Charkowskiego Okręgu Wojskowego, 7 Korpusu Armijnego. W 1881 objął stanowisko dowódcy [[batalion]]u, następnie został oficerem (do zadań specjalnych) w sztabie Odesskiego Okręgu Wojskowego.
{{unistub|||biografia|wojsko}}
 
W latach 1884–1891 był szefem sztabu 5 Dywizji Piechoty, w 1891 został dowódcą 131 pułku piechoty w Tiraspolu. Obejmował następnie stanowiska szefa sztabu 9 Korpusu Armijnego (1894), dowódcy 18 Dywizji Piechoty (1901), dowódcy 3 Syberyjskiego Korpusu Armijnego (1906).
[[Kategoria:Rosyjscy generałowie|Smirnow, Władimir]]
 
[[Kategoria:Urodzeni w 1849|Smirnow, Władimir]]
W 1908 otrzymał mianowanie na stopień [[generał]]a piechoty. W tym samym roku powołano go na stanowisko dowódcy 20 Korpusu Armijnego w ramach 1 Armii. Już po rozpoczęciu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], w dniu 20 listopada 1914, powołano go na dowódcę 2 Armii. Wchodząca w jej skład 14 Syberyjska Dywizja Strzelecka 10 maja 1915 poniosła znaczne straty pod Bożymówką (koło [[Łowicz]]a) na skutek przeprowadzonego przez wojska [[Niemcy|niemieckie]] ataku gazowego. Łączne straty wyniosły ok. 9 tys. [[żołnierz]]y (w tym 1,1 tys. zabitych). W lipcu tego samego roku dowodzona przez Władimira Smirnowa 2 Armia wycofała się za [[Wisła|Wisłę]]. Po reorganizacji została włączona w skład Frontu Zachodniego gen. Michaiła Alieksiejewa. W sierpniu została rozformowana pomiędzy 1 i 4 Armię. Przystąpiono do organizacji nowej armii (na bazie 5, 14, 26, 27, 29 i syberyjskiego [[Korpus (wojsko)|korpusu]]), którą we wrześniu zaatakowały oddziały niemieckie. W czasie bitwy wileńskiej doszło do odparcia ataku 10 Armii Niemieckiej i odepchnięcia jej za rzekę [[Narocz]].
[[Kategoria:Zmarli w 1918|Smirnow, Władimir]]
 
[[Kategoria:Straceni przez rozstrzelanie|Smirnow]]
W marcu 1916 Władimir Smirnow na krótko został dowódcą [[Front Zachodni (rosyjski)|Frontu Zachodniego]]. Od kwietnia 1917 pozostawał do dyspozycji ministra wojny, wszedł w skład Kolegium Rady Wojskowej. Pod koniec tego samego roku w wykonaniu rozkazu wyjechał do miejscowości [[Mineralne Wody]]. We wrześniu 1918 został wzięty jako zakładnik przez Kaukaską Armie Czerwoną, a następnie z kilkoma innymi generałami rozstrzelany w [[Piatigorsk]]u. Według drugiej z pojawiających się wersji o jego śmierci, został rozstrzelany w [[Kijów|Kijowie]] w kwietniu 1919 przez [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|bolszewików]].
 
{{DEFAULTSORT:Smirnow, Władimir}}
[[Kategoria:Rosyjscy generałowie|Smirnow, Władimir]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1849|Smirnow, Władimir]]
[[Kategoria:Zmarli w 1918|Smirnow, Władimir]]
[[Kategoria:Straceni przez rozstrzelanie|Smirnow]]