Marek Rostworowski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Marek Rostworowski''' (ur. [[22 lutego]] [[1921]] w [[Kraków|Krakowie]], zm. [[24 czerwca]] [[1996]] w [[Kraków|Krakowie]]) – [[Polska|polski]] [[historia sztuki|historyk sztuki]], [[profesor]] [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], wieloletni [[kustosz]] [[Muzeum Czartoryskich w Krakowie]], w [[1991]] [[Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego|minister kultury i sztuki]].

W [[1938]] zdał maturę w [[II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie|III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego]] w Krakowie. W okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] uczęszczał do Kunstgewerbeschule w tym mieście, następnie był studentem [[Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie|Akademii Sztuk Pięknych]]. W [[1952]] ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W [[1948]] rozpoczął pracę jako fotograf i asystent w Muzeum Czartoryskich, które w [[1950]] zostało włączone do [[Muzeum Narodowe w Krakowie|Muzeum Narodowego w Krakowie]] jako [[Muzeum Czartoryskich w Krakowie|Oddział Zbiory Czartoryskich]].

W [[1963]] został kustoszem tego oddziału, a następnie w [[1965]] jego kuratorem. Organizował wystawy, zajmował się publicystyką i krytyką artystyczną. Był autorem wielu scenariuszy wystaw, takich jak m.in. ''Malarstwo włoskie od XIII do XVI wieku w zbiorach polskich'' ([[1961]]), ''Romantyzm i romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku'' ([[1975]]), ''Polaków portret własny'' ([[1979]], Nagroda Miasta Krakowa, Indywidualna Nagroda Państwowa II stopnia), ''Myśl artysty'' ([[1983]]), ''Niebo nowe, ziemia nowa?'' ([[1985]], Nagroda Kulturalna "Solidarności"), ''Żydzi-Polscy'' ([[1989]], Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki, Nagroda Jana Karskiego i Poli Nirenskiej) oraz poświęcona pamięci [[Tadeusz Kantor|Tadeusza Kantora]] wystawa ''Tańczyli na moście wiek cały'' ([[1995]]).

Był autorem scenariuszy stałych wystaw w Muzeum 600-lecia na [[Jasna Góra|Jasnej Górze]] w [[Częstochowa|Częstochowie]] ([[1982]]), w Oddziale Zbiory Czartoryskich ([[1984]]) oraz w [[Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach|Domu Rodzinnym Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach]] ([[1984]]).

W latach [[1980]]-[[1990]]1980–1990 działał w [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|„Solidarności”"Solidarności"]]. Jako członek-założyciel i delegat Regionu Małopolska uczestniczył w [[1981]] naw I KZD w [[Gdańsk]]u, a następnie w grudniu [[1981]] naw obradach KongresieKongresu Kultury Polskiej, przerwanymprzerwanych w związku z wprowadzeniem [[stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanu wojennego]]. W [[1990]] został radnym Krakowa I kadencji. W [[1991]] pełnił funkcję [[Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego|ministra kultury i sztuki]] w [[rząd Jana Krzysztofa Bieleckiego|rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego]].

Na początku [[lata 90. XX wieku|lat 90.]] był także członkiem Prezydenckiej Rady do Spraw Stosunków Polsko-Żydowskich, Małopolskiego [[Komitet Obywatelski "Solidarność"|Komitetu Obywatelskiego]], [[Fundacja|Fundacji]] Książąt Czartoryskich przy Muzeum Narodowym w Krakowie, a od [[1994]] przewodniczącym rady programowej Fundacji im. Tadeusza Kantora.

* ''Muzeum Narodowe w Krakowie. Zbiory Czartoryskich. Historia i wybór zabytków'' (współautor), [[1978]]

* ''Rembrandta przypowieść o miłosiernym Samarytaninie'', [[1980]]

* ''Wędrowny sztukmistrz. Dedykowane Norwidowi eseje o malarstwie polskim'', [[1990]]

* ''Gry o Damę'', [[1994]]

* ''Polaków portret własny'' (red.), [[1986]]

* ''Żydzi w Polsce'', [[1993]]

* ''Muzeum Czartoryskich: historia i zbiory'' (współautor), [[1998]] (wydana pośmiertnie)