Sudbury Neutrino Observatory: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
HotCat: Szybkie dodanie kategorii "Eksperymenty fizyczne", WP:SK
zmiany w czolowce (eksperyment <> detektor); +foto; drobne (pisownia); wydziel czolowke od dluzszej reszty
Linia 1:
[[Plik:Sudbury sno.jpg|thumb|Detektor SNO]]
'''Sudbury Neutrino Observatory''' (SNO) to podziemny eksperyment prowadzony od listopada 1999 r. do stycznia 2001 r. w pobliżu [[Sudbury (Ontario)|Sudbury]] w [[kanada|Kanadzie]] w prowincji [[Ontario]].
'''Sudbury Neutrino Observatory''' (SNO) to podziemny [[detektor]] [[neutrino|neutrin]] ulokowany głęboko pod ziemią. Znajduje się w pobliżu [[Sudbury (Ontario)|Sudbury]] w [[Kanada|Kanadzie]] w prowincji [[Ontario]]. W SNO prowadzono między innymi podziemny eksperyment od listopada 1999 r. do stycznia 2001 r. SNO jest obecnie modyfikowany w przygotowaniu do eksperymentu "SNO+".
 
== Opis techniczny ==
SNO to [[detektor]] [[neutrino|neutrin]] ulokowany głęboko pod ziemią. Detektor neutrin SNO zbudowano w kopalni niklu na głebokościgłębokości 2073 m. Obiektem badawczym jest zbiornik [[ciężka woda|ciężkiej wody]] o pojemnoocipojemności 1 000 ton, zawierający około 1 tony krystalicznego [[ind]]u. Gdy neutrino uderza w jądro indu następuje emisja [[elektron]]u i [[promieniowanie gamma|promieniowania gamma]] ([[foton]]u).
 
Poza wielkim zbiornikiem krystalicznie czystej wody, detektor SNO uzupełnia mniejsza kula wypełniona tysiącem ton tzw. ciężkiej wody, w której atomy zwykłego wodoru zastępuje deuter. Dzięki zwykłej wodzie można było określić liczbę [[neutrina słoneczne|neutrin słonecznych]], nie rozróżniając ich typu. Natomiast ciężka woda pozwala stwierdzić, ile do nas dociera [[neutrino elektronowe|neutrin elektronowych]]. Prowadząc pomiary wyznaczono strumień neutrin elektronowych. Dla określenia zaś łącznego strumienia neutrin wykorzystano wyniki [[Super-Kamiokande]]. Znając te dwie wartości oraz wiedząc, że [[Słońce]] jest niemal wyłącznie źródłem neutrin elektronowych, można było stwierdzić, że dwie trzecie tych cząstek zmienia swoją tożsamość w drodze na Ziemię w wyniku tzw. [[oscylacja neutrin|oscylacji neutrin]].
Linia 9 ⟶ 11:
a) neutrino może być absorbowane przez jądra [[deuter]]u, które przekształcają się w 2 neutrony, emitując [[promieniowanie beta]]:
 
b) neutrino może oddziaływać z elektronem ciężkiej wody, bez przekształcenia czasteczkicząsteczki, jedynie przekazuje energię (efekt kuli bilardowej), a kierunek emisji elektronu pozwala na określenie kierunku, z którego pojawiło sie neutrino:
 
c) neutrino może powodować dysocjację [[nukleon]]ów w deuterze, co w konsekwencji powoduje, że uwolniony neutron koliduje z następna cząsteczką deuteru tworząc [[tryt]]: