Ewaryst Waligórski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
-linki do dat, dr red. |
próba rozszerzenia hasła |
||
Linia 14:
== Życiorys ==
Ukończył w 1961 studia na Wydziale Transportu [[Politechnika Szczecińska|Politechniki Szczecińskiej]]. Od 1968 do 1976 był wykładowcą transportu kolejowego na tym wydziale. W latach 1961–1989 pracował także w Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych m.in. jako stażysta (1961-1964), z-ca naczelnika Lokomotywowni Szczecin – Wzgórze Hetmańskie (1963), z-ca naczelnika Oddziału Trakcji w Szczecinie (1965-1967), z-ca naczelnika (1968) a następnie naczelnik Zarządu Wagonów Pomorskiej DOKP (1969–1979), pracownik Biura Ekonomicznego Pomorskiej DOKP (1979-1981), pracownik w Oddziale ds. Racjonalizacji i Postępu Technicznego Pomorskiej DOKP (1982), referent w Dziale Technicznym Zarządu Wagonów {1982-1989).
Brał udział w wydarzeniach [[Poznański Czerwiec '56|poznańskiego czerwca]] w 1956. Od 1976 współpracował z [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela]], od 1978 działał w [[Warszawa|warszawskim]] [[Klub Inteligencji Katolickiej|Klubie Inteligencji Katolickiej]]. W 1980 wstąpił do [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|"Solidarności"]], był m.in. członkiem prezydium zarządu regionu związku. W okresie od grudnia 1981 do marca 1982 aresztowany i sądzony przez sąd okręgu wojskowego w [[Bydgoszcz]]y, który go uniewinnił. Został jednak internowany na okres od 5 maja do 2 grudnia 1982. Po zwolnieniu wszedł w skład kierownictwa podziemnych struktur NSZZ "S" kolejarzy.
W 1989 został wiceministrem, następnie od 6 lipca 1990 do 4 czerwca 1992 sprawował urząd ministra transportu i gospodarki morskiej w rządach [[rząd Tadeusza Mazowieckiego|Tadeusza Mazowieckiego]], [[rząd Jana Krzysztofa Bieleckiego|Jana Krzysztofa Bieleckiego]] i [[rząd Jana Olszewskiego|Jana Olszewskiego]]. Był członkiem ministerialnego zespołu negocjacyjnego prowadzącego rozmowy o wycofaniu [[Armia Czerwona|wojsk radzieckich]] i [[Rosja|rosyjskich]] z Polski, które zakończyły się podpisaniem umowy międzypaństwowej 22 maja 1992. W 1993 był zatrudniony w charakterze st. radcy w Dyrekcji Generalnej PKP w Warszawie. W latach 1993–2000 reprezentował [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] w [[Bratysława|Bratysławie]]. Od września 2000 do sierpnia 2005 pełnił funkcję radcy ds transportu [[Ambasada|Ambasady]] RP w Bratysławie. Później został przedstawicielem [[PKP Cargo]] w Bratysławie.
== Źródła ==
| |||