Madame Butterfly: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m szablon cytuj |
m →Treść: drobne merytoryczne |
||
Linia 49:
[[Plik:Geraldine Farrar in the role of Madame Butterfly.png|mały|250px|[[Geraldine Farrar]] jako Butterfly]]
Pinkerton musi jednak wypłynąć z powrotem do Ameryki, ale obiecuje swej japońskiej żonie, że wróci, gdy rudziki uwiją nowe gniazda. Cio-cio-san wraz z wierną Suzuki wyczekuje co roku jego przybycia. Tak mijają trzy lata. Służebnica jednak, widząc realnie otaczającą ich coraz większą biedę, trzeźwiej ocenia sytuację. Także Sharpless próbuje uświadomić dziewczynie jej położenie i doradza przyjąć awanse bogatego księcia Yamadori. Ta nie wierzy słowom konsula i w odpowiedzi oznajmia mu, że istnieje dodatkowa więź łącząca ją z marynarzem i Ameryką – ich syn.
Niedługo po tym jak Sharpless opuszcza Butterfly, Abraham Lincoln znowu zawija do Nagasaki. Madame Pinkerton, jak sama siebie nazywa, przystraja wraz z Suzuki cały dom kwiatami (''Scuoti quelle fronda''). Oficer jednak nie przychodzi i dziewczyna znużona oczekiwaniem wreszcie zasypia. Gdy pojawia się w końcu Sharpless z Pinkertonem, niepokój Suzuki budzi towarzysząca im młoda Amerykanka. To nowa, "prawdziwa" żona oficera. Butterfly także rozumie wszystko, sięga po ojcowski sztylet z inskrypcją ''Niech z honorem umiera ten, komu los nie pozwolił żyć z honorem''. Przed śmiercią do izby wbiega jeszcze dziecko, nieświadome do końca, że jest tu tylko po to, by pożegnać się z matką. Pinkerton, który wpada do pokoju po chwili z jej imieniem na ustach, jest już tylko świadkiem ostatniego tchnienia kobiety, która dla niego poświęciła życie, i jej milczącej zgody na zabranie ich synka.
| |||