W latach 1796-1801 gubernia była znana jako [[gubernia słonimska|słonimska]]. Od [[1819]] roku gubernia grodzieńska pozostawała pod naczelnym zarządem administracyjnym wielkiego księcia [[Konstanty Pawłowicz Romanow|Konstantego]].<ref>[[Wacław Tokarz]], Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831, [[Warszawa]] [[1993]], s. 55-56.</ref> W 1842 roku do guberni grodzieńskiej włączono tereny zlikwidowanego [[Obwód białostocki (Rosja)|Obwodu białostockiego]].
W 1891 ludność guberni liczyła 1 509 728 mieszkańców. W wyniku przeobrażeń terytorialnych jakie nastąpiły po klęsce wojennej iRosji rozpadziew Imperiumczasie RosyjskiegoI wojny światowej jej terytorium stało się przedmiotem sporów między [[Polska|Polską]], [[Litwa|Litwą]], [[Białoruska Republika Ludowa|Białorusią]] i [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukrainą]]. Ostatecznie weszłateren guberni wszedł w 1920latach 1919-21 w całości w skład II Rzeczpospolitej tworząc w większości [[Województwo białostockie (II Rzeczpospolita)|Województwo białostockie]]. Na skutek agresji sowieckiej w 1939 jej terytorium w całości znalazło się w składzie [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|Białoruskiej SRR]] (w 1940 okręg [[Druskieniki|Druskienik]] przekazano [[Litewska Socjalistyczna Republika Radziecka|Litewskiej SRR]]). Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] jej terytorium podzielono między [[Obwód białostocki (BSRR)|obwódObwód białostocki]] a Komisariaty Rzeszy Białoruś i Ukraina. Po 1945 w mniejszej części (głównie d. obwód białostocki) znalazła się po stronie polskiej, w większej po sowieckiej.
