Fredegunda: Różnice pomiędzy wersjami
nowe hasło |
(Brak różnic)
|
Wersja z 15:28, 15 lut 2012
Fredegunda (zm. 597) – żona frankijskiego króla Neustrii, Chilperyka I.
Służąca Audowery
Fredegunda była Frankijką i pojawiła się na dworze króla Chilperyka jako służąca królowej Audowery. Fredegunda spodobała się Chilperykowi. Fredegunda, której ambicje były wyższe niż bycie służącą postanowiła usunąć królową. Okazja nadarzyła się, gdy Chilperyk przebywał na wyprawie wojennej, a królowa Audowera urodziła córkę. Fredegunda podsunęła jej myśl, iż tylko królowa jest godna zostać matką chrzestną własnej córki. Córka Audowery została ochrzczona, a królowa została matką chrzestną swojego dziecka. Po powrocie z wyprawy wojennej do Chilperyka wyszła Fredegunda, która zapytała z kim chciałby spędzić noc z nią czy z matką chrzestną jego dziecka. Król wiedział, iż według prawa kanonicznego fakt, iż Audowera została matką chrzestną własnej córki, stanowiła przeszkodę w kontynuowaniu małżeństwa między Audowerą, a królem. Chilperyk odrzekł, iż noc spędzi u Fredegundy, a żonie oświadczył, iż wobec całej sytuacji rozwód jest nieunikniony. Audowera po rozwodzie została umieszczona w klasztorze w Le Mans jako zakonnica. Fredegunda została, zaś żoną Chilperyka.
Chilperyk i Galswinta
Chilperyk zauważył, iż jego relacje z kobietami z najniższych warstw ludu szkodzą jego autorytetowi, gdy w tym czasie jego brat Sigebert I ma za żonę księżniczkę wizygocką. Wobec powyższego w 567 roku Chilperyk poślubił córkę króla Wizygotów Atanagilda Galswintę. Ceną za ten ślub była rezygnacja z wszelkich konkubiny oraz odsunięcie Fredegundy. Fredegunda uprosiła jedynie, by król pozostawił ją na dworze. Fredegunda podjęła działania mające na celu powrót do łask króla, co się wkrótce stało. Fredegunda odzyskawszy swoją pozycję zaczęła lekceważąco odnosić się do Galswinty. Wkrótce prawdopodobnie na polecenie Fredegundy Galswintę znaleziono zaduszoną we własnym łożu. Po śmierci Galswinty Fredegunda została ponownie oficjalną żoną Chilperyka i królową Neustrii.
Wojna z Sigebertem
Zamordowanie Galswinty spowodowało wybuch wojny pomiędzy Chilperykiem i jego bratem Sigebertem, mężem Brunhildy siostry zamordowanej. Wojna trwała kilka lat. W 575 roku Sigebert otoczył w Tournai Chilperyka z Fredegundą. Do Sigeberta, który ogłosił się już królem Neustrii przybyło wielu zbiegów od jego brata, których witał chętnie. Dwóch zbiegów byli to mordercy wysłani przez Fredegundę. Kiedy obaj zbliżyli się do Sigeberta wyciągnęli miecze i zamordowali go. Jeden z zabójców został zabity na miejscu, a drugi ranny został dobity przez straż królewską.
Meroweusz i Brunhilda
Po śmierci Sigeberta Chilperyk i Fredegunda zatriumfowali i odzyskali swoje królestwo. W tym czasie pasierb Fredegundy Meroweusz nawiązał romans z wdową po zabitym królu Brunhildą. Z kolei wiosną 576 roku wziął z nią ślub. Fredegunda dostrzegła w całej sytuacji szansę na pozbycie się następcy tronu, na czym zyskałyby jej dzieci z Chilperykiem. Królowa namówiła męża kiedy ten przybył ze schwytanym Meroweuszem do Soissons, by zostały mu ścięte włosy symbol władzy królewskiej oraz został umieszczony w klasztorze w Le Mans. Kilka miesięcy później Meroweusz uciekł, jednakże nie znalazł oparcia u Brunhildy, co spowodowało, iż wraz ze swym przyjacielem Gailenem ukrywał się na terenie Galii. Fredegunda dysponująca siecią donosicieli wkrótce odkryła miejsce przebywania Meroweusza. Wysłała tam zbrojnych z poleceniem zabicia Meroweusza. Meroweusza na jego prośbę zabił Gailen (577 rok), któremu później na polecenie królowej obcięto nogi, ręce, nos i uszy.
Proces Pretekstata i jego śmierć
Po wyeliminowaniu Meroweusza Fredegunda postanowiła się zemścić na biskupie Rouen Pretekstacie, który udzielił ślubu Meroweuszowi i Brunhildzie. Biskup został oskarżony o obrazę majestatu i pogwałcenie prawa kanonicznego. Na polecenie Chilperyka w [[577] roku został uwięziony i przewieziony do Paryża, gdzie miał się odbyć na synodzie biskupów sąd nad nim. W wyniku procesu, który przebiegał pod silnymi naciskami Chilperyka i Fredegundy Pretekstat został skazany na usunięcie z tronu biskupiego i na wygnanie na wyspę Jersey. Pretekstat powrócił po śmierci Chilperyka z wygnania i ponownie został w Rouen biskupem w 586 roku. Fredegunda pamiętając zniewagę biskupa postanowiła się ostatecznie zemścić. Królowa wysłała mordercę, który ranił biskupa podczas odprawiania przez niego mszy. Fredegunda odwiedziła nawet umierającego Pretekstata, który przeklął ją.
Zabicie Chlodwiga
Fredegunda miała z Chilperykiem sześcioro dzieci Chlodoberta, Samsona, Dagobert, Teuderyka, córkę Rigundis i Chlotara. Z dzieci Samson zachorował i zmarł jako dwulatek w 577 roku. W 580 roku zachorowali w czasie zarazy Dagobert i Chlodobert. Fredegunda wraz z mężem celem ratowania dzieci wznieśli nowe kościoły w Królestwie oraz spalili księgi podatkowe. Na nic się to zdało, gdyż obaj synowie zmarli. Niedługo po ich śmierci Fredegunda została przekonana, iż za ich śmierć jest odpowiedzialny Chlodwig jej pasierb, a obecnie następca tronu. Chlodwig miał mieć romans z córką służebnej, której matka miała parać się czarami. Chilperyk udał się z synem na polowanie, gdzie Chlodwig został złapany i przewieziony do Fredegundy. Fredegunda poleciła swoim zbrojnym zawieźć Chlodwiga do królewskiego majątku nad Marną. Chlodwig został tam zamordowany i upozorowano samobójstwo. Ciało Chlodwiga początkowo pochowane, na polecenie królowej zostało wrzucone do Marny. Wyłowił je później rybak, który przekazał ciało stryjowi zamordowanego Guntramowi. Po śmierci Chlodwiga Fredegunda poleciła zabić królową Audowerę w klasztorze oraz zgwałcić jej córkę Hildewindę, która później zmarła w klasztorze w Poitiers.
Śmierć Chilperyka
We wrześniu 584 roku Chilperyk przebywał na polowaniu na terenie Ile-de-France w okolicach Chelles. Po powrocie z polowania został w niewyjaśnionych okolicznościach zasztyletowany. Według kronikarza Fredegara za zabójstwem stała Brunhilda, ale według innych źródeł za zabójstwem stała Fredegunda, która miała romans z Landricem majordomem Neustrii.
Regencja
Po śmierci męża Fredegunda pozostała sama z czteromiesięcznym synem Chlotarem w Paryżu. Mając małoletniego syna mogła nadal sprawować władzę jako regentka. Jej celem stało się zjednoczenie królestwa Franków pod władzą jej syna. W czasie sprawowania regencji nad synem próbowała usunąć swoją wielką rywalkę Brunhildę i jej syna Childeberta. Dwukrotnie nasyłała na nich morderców, jednakże za każdym razem jej plany nie przynosiły skutku. Stała również za spiskiem możnych austrazyjskich w osobach Guntrama Boso i Rauchinga, którzy podnieśli bunt przeciw Brunhildzie. rebelia została stłumiona przez Brunhildę, która dzięki temu umocniła swoje rządy. W 597 roku Fredegunda umiera i zostaje pochowana w opactwie Saint-Germain-des-Prés.
Bibliografia
- Gustav Faber, Merowingowie i Karolingowie, PIW, Warszawa 1994.