Zamek w Krasiczynie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji nr 33190661 autora 188.146.164.238, drobne redakcyjne |
rozszerzenie - tekst przeniesiony z art. Krasiczyn |
||
Linia 31:
| www =
}}
'''Zamek w Krasiczynie'''
== Historia ==
Kasztelan przemyski [[Stanisław Krasicki]], syn Jakuba, pod koniec [[XVI wiek|XVI]] w. przystąpił do rozbudowy warownej siedziby. Powstał obronny zespół [[pałac]]owy na planie prostokąta, otoczony murem obronnym z czterema narożnymi [[baszta]]mi. Wzdłuż muru, po wschodniej stronie, pobudowano nowe skrzydło mieszkalne. Od północy i zachodu pałac otaczały rozlewiska, podnosząc możliwości obrony mieszkańców zamku. Stanisław był także założycielem pobliskiego miasteczka, które powstawało w latach [[1615]]-[[1620]].
Kolejnym właścicielem był Marcin Krasicki, który rozbudował i przekształcił surowy zamek w rezydencję obronną. Właśnie wtedy w narożu północno-zachodnim budowli powstała Baszta Papieska. Swą nazwę zawdzięcza temu, że znajdowały się tam pokoje gościnne przeznaczone dla wysokich [[hierarchia kościelna|dostojników kościelnych]]. Prawdopodobnie gościł tam nuncjusz papieski [[Cosmos de Torres]], który to w [[kaplica|kaplicy]] znajdującej się w Baszcie Boskiej wręczyć miał miecz poświęcony przez papieża, starającego się skłonić Polaków do wzięcia udziału w wojnie z Turkami. Sufity w tych komnatach zdobiły dekoracje malarskie i [[snycerstwo|snycerskie]]. Były tam obrazy związane z elekcją papieża i jego wjazd do Watykanu oraz portrety papieży. Na zewnątrz ozdobiona była dekoracjami [[sgraffito]]wymi. Baszta papieska ozdobiona jest [[attyka (architektura)|attyką]]. Ciekawostką jest kamień wmurowany na zewnątrz baszty od strony północnej, przypominający kształtem duży bochen chleba. Według opowiadań na chleb takiej wielkości zarabiał robotnik pracujący przy budowie.
W latach 1594-1614 rozbudowano skrzydło północne, umieszczając tam pokoje właściciela oraz najbardziej reprezentacyjną komnatę, tzw. Izbę Stołową Wielką Królewską. Nowe dwupiętrowe skrzydło mieszkalne zbudowano wzdłuż muru wschodniego. Od strony dziedzińca wzniesiono parterowe [[krużganek|krużganki]]. Zbudowano kolejne [[baszta|baszty]], którym nadano nazwy: Boska, Królewska i Szlachecka. Miało to wraz z Basztą Papieską odzwierciedlać wieczny porządek oraz role [[Kościół katolicki|Kościoła]], [[król]]a, [[papież]]a i [[szlachta|szlachty]].
W następnych latach zamek trafił w ręce wojewody lubelskiego [[Jan Tarło (wojewoda sandomierski)|Jana Tarły]], który był stronnikiem [[August II Mocny|Augusta II]], co spowodowało, że w roku [[1726]] Krasiczyn został najechany przez [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojska rosyjskie]] i [[Kozacy|Kozaków]]. Zamek został poważnie zniszczony. Zrabowano wyposażenie komnat, zdewastowano zamkową kaplicę oraz zburzono basztę papieską.
W latach 30. XIX w. Krasiczyn został zakupiony przez [[Leon Sapieha (syn Aleksandra Antoniego)|Leona Sapiehę]]. W rękach Sapiehów Krasiczyn przetrwał do [[1939]]. Urodził się tu m.in. kardynał [[Adam Stefan Sapieha]]. Sapiehowie wprowadzili zwyczaj sadzenia drzew w pałacowym parku po narodzinach każdego dziecka: syna – [[Dąb|dębu]], córki – [[Lipa|lipy]]. Drzewa te rosną do tej pory.
W [[1852]] miał miejsce pożar zamku.
Na początku [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zamek został ograbiony przez żołnierzy sowieckich. W [[1941]] istniały w pobliżu umocnienia [[Linia Mołotowa|Linii Mołotowa]] (Przemyski Rejon Umocniony).
Po II wojnie światowej w zamku mieściło się Technikum Leśne, a od lat 70. XX w. mecenat nad nim sprawowała Fabryka Samochodów Osobowych w Warszawie. Po likwidacji FSO w 1996 roku zamek wraz z parkiem przejęła [[Agencja Rozwoju Przemysłu]] i przeprowadziła prace remontowo-budowlane i konserwatorskie.
Obecnie w zespole zamkowo-parkowym znajduje się hotel i restauracja. Niektóre części zamku są udostępnione do zwiedzania w grupach z przewodnikiem.
{{Przypisy}}
| |||