Akademia Florencka: Różnice pomiędzy wersjami

'''Akademia Florencka''' ('''Akademia Platońska we Florencji''', '''Accademia Platonica''') – szkoła filozoficzna założona w [[1462]] we [[Florencja|Florencji]], będąca czołowym ośrodkiem [[neoplatonizmPlatonizm renesansowy|renesansowego platonizmu]].

Szkoła została założona pod mecenatem [[Kosma Medyceusz Starszy|Kosmy Medyceusza]] w podarowanej przez niego [[Marsilio Ficino|Marsiliowi Ficinowi]] willi Careggi (Montevecchio).

Akademia skupiała badaczy zainteresowanych filozofią [[Platon]]a oraz jego komentatorów. i wW zamierzeniu miała odnawiać tradycje [[Akademia (starożytność)|Akademii Platońskiej]].

W 1438 r. [[Jerzy Gemist-Pleton]], [[filozofia bizantyńska|filozof bizantyński]], przybyły na [[Sobór Bazylea - Ferrara - Florencja|sobór Ferraro-Florencki]], przeprowadził we Florencji cykl wykładów na temat Platona, przez co odrodził zainteresowanie pismami tego filozofa na Zachodzie. Jedną z osób zainspirowanych wykładami był CosimoKosma MediciMedyceusz. On to skłonił Marsilia Ficina do zainteresowania się Platonem i objął jego studia swoim mecenatem (1459 r.). W 1462 r. Kosma Medyceusz podarował Ficinowi willę Careggi, aby tam pracował nad przekładami dzieł Platona, oraz ''[[Poimandres|Poimandresem]]em'' [[pseudo-Hermes Trismegistos|pseudo-Hermesa Trismegistosa]]. Rok ten uznaje się za początek Akademii Florenckiej<ref>Ciszewski, s. 1</ref>.

W następnych dekadach, Akademia stała się miejscem spotkań i studiów nad [[platonizm|tradycją platońską]]. Po śmierci Ficina w 1499 r., przywództwo w Akademii objął jego uczeń [[Francesco Zanoli Cattani da Diacceto]]. Niewiele wiadomo na temat tego okresu i prawdopodobnie Akademia znacznie ograniczyła swoją działalność, jedynie do spotkań prywatnych<ref>Kristellen.</ref>.

Akademia Florencka starała się odnawiać ducha [[Akademia (starożytność)|Akademii Platońskiej]]. Zarówno działalność, jak i przynależność do niej nie były sformalizowane. Było to raczej miejsce spotkań i dyskusji intelektualnych, zorganizowane wokół Ficina i jego uczniów. Wśród wybitniejszych członków wymieniani są [[Giovanni Pico della Mirandola]], Francesco Cattani da Diacceto, [[Leon Battista Alberti]], [[Cristoforo Landino]], [[Wawrzyniec Wspaniały]], [[Donato Acciaiuoli]], [[Angelo Poliziano]], czy [[Girolamo Benivieni]].

Zasadniczą częścią jej działalności stanowiły wykłady i dyskusje filozoficzne, a także praca nad przekładami pism filozoficznych na [[łacina|język łaciński]]. Członkowie Akademii prowadzili też prywatne wykłady, kursy [[retoryka|retoryki]] i wygłaszali mowy okolicznościowe, mające upowszechniać kulturę antyczną i filozofię platońską<ref>Ciszewski, s. 2.</ref>.

7 listopada 1468 r. i 1473 r., w dniu uznawanym za rocznicę urodzin Platona, zorganizowano uroczysty [[sympozjon]], wzorowany jego ''Uczcie''. Uroczystość odbywała się być może również w innych latach<ref>Kristellen.</ref>.

* pogląd o istnieniu przedchrześcijańskiej [[starożytna teologia|starożytnej teologii]] (''prisca theologia'') – tradycji idącej od [[Hermes Trismegistos|Hermesa Trismegistosa]] aż do [[Plotyn]]a, dającej się pogodzić z doktryną chrześcijańską. Teksty Platona i Plotyna mogą być więc czytane w duchu chrześcijańskim i mogą stać się podstawą do łączenia [[filozofia|filozofii]] i [[teologia|teologii]] <ref>Celenza, s. 85-87.</ref>;

{{przypisyPrzypisy|2}}

== Bibliografia ==