Aleksiej Olejnik: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m dodanie do kategorii :Ukraińscy zawodnicy MMA |
Zielonooki (dyskusja | edycje) m →Kariera MMA: drobne redakcyjne |
||
Linia 44:
<ref>{{cytuj stronę|url=http://eurosport.onet.pl/mma/bellator-26-triumf-aleksieja-olejnika/whm5m|tytuł=Bellator 26: triumf Aleksieja Olejnika |autor= |data=29.9.10|opublikowany=eurosport.onet.pl|język=pl|data dostępu= }}</ref> lecz w półfinale uległ przez TKO Anglikowi urodzonemu w RPA Neilowi Grove. Między 2011, a 2012 przegrał dwie walki jedną przez ciężki nokaut z rąk Magomieda Malikowa, drugą na punkty z weteranem światowych ringów i klatek [[Jeff Monson|Jeffem Monsonem]].
W 2012 założył swój klub w Charkowie o nazwie Team Oplot, a jeszcze w tym samym roku wystartowała seria gal insygnowana nazwą klubu - Oplot Challenge w których brał czynny udział wygrywając wszystkie sześć stoczonych pojedynków, pokonując mistrza w dwóch kategoriach wagowych [[King of the Cage|King of The Cage]] Tonego Lopeza czy w rewanżowym starciu kompletnie rozbijając w stójce Jeffa Monsona. 16 października 2013 na jubileuszowej 50 gali ProFC poddał Holendra Diona Staringa duszeniem rękoma, a niecały miesiąc później na prestiżowej gali Legend Fight Show w zastępstwie za [[Aleksandr Jemieljanienko|Aleksandra Jemielianienkę]] (który został zatrzymany na kilka dni przed galą przez policję za atak na klienta w restauracji pod wpływem alkoholu) zmierzył się ze zwycięzca [[PRIDE Fighting Championships|PRIDE GP]] i [[Finał K-1 World Grand Prix 2012|K-1 World GP]] Chorwatem [[Mirko Filipović|Mirko Filipoviciem]] którego bez większych problemów zdominował zapaśniczo i poddał firmową dźwignią na kark. Pod koniec listopada poinformował o podpisaniu kontraktu z największą
== Osiągnięcia ==
|