Władimir Smirnow (generał): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
infobox
→‎Życiorys: Słowo "Sochaczewa", zamieniono na "Bolimowa", ponieważ miejscowość ta leży najbliżej Borzymówki.
Linia 33:
W latach 1884–1891 był szefem sztabu 5 Dywizji Piechoty, w 1891 został dowódcą 131 pułku piechoty w Tiraspolu. Obejmował następnie stanowiska szefa sztabu 9 Korpusu Armijnego (1894), dowódcy 18 Dywizji Piechoty (1901), dowódcy 3 Syberyjskiego Korpusu Armijnego (1906).
 
W 1908 otrzymał mianowanie na stopień [[generał]]a piechoty. W tym samym roku powołano go na stanowisko dowódcy 20 Korpusu Armijnego w ramach 1 Armii. Już po rozpoczęciu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], w dniu 20 listopada 1914, powołano go na dowódcę [[2 Armia (Imperium Rosyjskie)|2 Armii]]. Wchodząca w jej skład 14 Syberyjska Dywizja Strzelecka 31 maja 1915 poniosła znaczne straty pod Borzymówką (koło [Sochaczewa Bolimowa) na skutek przeprowadzonego przez wojska [[Niemcy|niemieckie]] ataku gazowego. Łączne straty wyniosły ok. 9 tys. [[żołnierz]]y (w tym 1,1 tys. zabitych). W lipcu tego samego roku dowodzona przez Władimira Smirnowa [[2 Armia (Imperium Rosyjskie)|2 Armia]] wycofała się za [[Wisła|Wisłę]]. Po reorganizacji została włączona w skład Frontu Zachodniego gen. Michaiła Alieksiejewa. W sierpniu została rozformowana pomiędzy 1 i 4 Armię. Przystąpiono do organizacji nowej armii (na bazie 5, 14, 26, 27, 29 i syberyjskiego [[Korpus (wojsko)|korpusu]]), którą we wrześniu zaatakowały oddziały niemieckie. W czasie bitwy wileńskiej doszło do odparcia ataku 10 Armii Niemieckiej i odepchnięcia jej za rzekę [[Narocz]].
 
W marcu 1916 Władimir Smirnow na krótko został dowódcą [[Front Zachodni (rosyjski)|Frontu Zachodniego]]. Od kwietnia 1917 pozostawał do dyspozycji ministra wojny, wszedł w skład Kolegium Rady Wojskowej. Pod koniec tego samego roku w wykonaniu rozkazu wyjechał do miejscowości [[Mineralne Wody]]. We wrześniu 1918 został wzięty jako zakładnik przez Kaukaską Armie Czerwoną, a następnie z kilkoma innymi generałami rozstrzelany w [[Piatigorsk]]u. Według drugiej z pojawiających się wersji o jego śmierci, został rozstrzelany w [[Kijów|Kijowie]] w kwietniu 1919 przez [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|bolszewików]].