Penitencjaria Apostolska: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze wzmianki o kardynale penitencjarzu pochodzą z czasów papieża [[Benedykt II (papież)|Benedykta II]], który w imieniu papieża rozgrzeszał z poważniejszych przewinień wiernych kierowanych do Rzymu przez swoje diecezje lub przybywających z własnej inicjatywy. Z 1256 roku pochodzi pierwsza wzmianka o ''penitencjarii''. Papież [[Benedykt XII]] w konstytucji ''In argo dominico'' z 8 kwietnia 1338r. określił strukturę i kompetencję tej instytucji. Pierwszą poważną reformę penitencjaria przeszła w XVI wieku. Papież [[Pius V]] wprowadził wówczas wymógł, że Wielki Penitencjarz miał być kardynałem prezbiterem posiadającym odpowiednią wiedzę teologiczną i prawniczą. W okresie rewolucji rola penitencjarii wzrosła, a jej wpływy ukrócił dopiero papież [[Pius X]] w związku z reformą Kurii Rzymskiej. Konstytucja apostolska ''Que divinitus Nobis'' papieża [[Pius XI|Pius XI]] z dnia 25 marca 1935 roku otwiera obecny charakter dykasterii, gdyż większość regulacji powiela się w konstytucji ''Regimini Ecclesiae Universae'', papieża [[Paweł VI|Pawła VI]].