Skutki wojny domowej w Libii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Wpływ na wojnę w Mali: polskie znaki |
m martwy link |
||
Linia 45:
21 stycznia 2012 Libię odwiedził włoski premier [[Mario Monti]]. Obiecał libijskiemu premierowi pomoc w ochronie granic i instalacji naftowych. Ponadto ministrowie obrony obu państw podpisali list intencyjny związany z utworzeniem systemu kontroli granic zarządzanym przez Libię oraz przeprowadzeniem szkoleń<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.wprost.pl/ar/289258/Wlochy-ochronia-Libie/|tytuł=Włochy ochronią Libię|data=21 stycznia 2012|opublikowany=wprost.pl|język=pl|data dostępu=2012-01-21}}</ref>. Tego samego dnia w Bengazi grupa protestujących ludzi wdarła się do budynków kompleksu administracyjnego. Dzień później Mustafa Dżalil przyjął dymisję burmistrza Bengazi. Dżalil ostrzegł, że Libii może grozić osunięcie się w „bezdenną otchłań”, prosząc jednocześnie naród o czas<ref>{{cytuj stronę|url=http://konflikty.wp.pl/kat,126314,title,Grozi-nam-osuniecie-sie-kraju-w-bezdenna-otchlan,wid,14188412,wiadomosc.html|tytuł=„Grozi nam osunięcie się kraju w bezdenną otchłań”|data=22 stycznia 2012|opublikowany=wp.pl|język=pl|data dostępu=2012-01-22}}</ref>.
28 stycznia 2012 Tymczasowa Rada Narodowa ogłosiła, że przyjęła poprawioną wersję projektu ustawy o prawie wyborczym. Proponowany 10-procentowy limit miejsc dla kobiet na listach wyborczych dla kobiet, członkowie Zgromadzenia Konstytucyjnego usunęli i podnieśli granicę limitu na 50%. Oznaczało to, że na listach wyborczych partii kobiet musi być co najmniej tyle samo, co mężczyzn. Ponadto 2/3 z 200 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym mogli zająć członkowie partii politycznych, z kolei reszta mandatów mogła być rozdysponowana jedynie wśród kandydatów niezależnych<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5gN5_8HWi3dScd2EJPyumFIQH8ttw?docId=CNG.4ffac2cc40606474bc6242c7407d8a26.e1|tytuł=Libya’s NTC adopts election law, drops women quota|data=28 stycznia 2012|opublikowany=wp.pl|język=pl|data dostępu=2012-03-12|archiwum=http://web.archive.org/web/20120129044155/http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5gN5_8HWi3dScd2EJPyumFIQH8ttw?docId=CNG.4ffac2cc40606474bc6242c7407d8a26.e1|zarchiwizowano=2012-01-29}}</ref>.
Mimo wstępnych przygotowań nie wybrano 60-osobowego składu komitetu ekspertów, odpowiedzialnego za przygotowanie konstytucji. 5 lipca 2012, Mustafa Dżalil, powiedział, że po wyborach parlamentarnych będą zorganizowane kolejne wybory powszechne, na podstawie których wybrani zostaną eksperci przygotowujący konstytucję. Deklaracja ta przeczyła z dotychczasowymi uzgodnieniami, iż to wybrana w wolnych wyborach Konstytuanta miała wybrać zespół ekspertów po 20 osób z każdego regionu<ref name=wybory />.
Linia 75:
8 sierpnia 2012 w Trypolisie odbyła się uroczystość przekazania władzy przez Tymczasową Radę Narodową, Powszechnemu Kongresowi Narodowemu. Symbolicznie władze na ręce najstarszego członka liczącego 200 deputowanych Zgromadzenia Narodowego [[Muhammad Ali Salim|Muhammada Ali Salima]] przekazał przewodniczący TRN [[Mustafa Muhammad Abd al-Dżalil]], który tym samym zakończył pełnienie funkcji głowy państwa. Tym samym Zgromadzenie Narodowe wybrane w lipcowej elekcji przejęło konstytucyjne obowiązki kierowania i reprezentowania kraju. Jej pierwszym zadaniem był wybór przewodniczącego, którym 9 sierpnia 2012 został [[Muhammad Jusuf al-Makarjaf]]. W głosowaniu otrzymał 113 głosów, z kolei liberał [[Ali Zajdan]] 85 głosów<ref>{{cytuj stronę|url=http://tvp.info/informacje/swiat/libia-byly-opozycjonista-szefem-zgromadzenia-narodowego/8224994|tytuł=Libia: były opozycjonista szefem Zgromadzenia Narodowego|data=9 sierpnia 2012|opublikowany=wp.pl|język=pl|data dostępu=2012-08-21}}</ref>. Od tego czasu al-Makarjaf pełnił de facto funkcje głowy państwa<ref>{{cytuj stronę|url=http://konflikty.wp.pl/kat,126314,title,Tymczasowa-Rada-Narodowa-przekazala-wladze-Zgromadzeniu-Narodowemu,wid,14831882,wiadomosc.html|tytuł=Tymczasowa Rada Narodowa przekazała władzę Zgromadzeniu Narodowemu|data=9 sierpnia 2012|opublikowany=wp.pl|język=pl|data dostępu=2012-08-09}}</ref><ref>http://www.neogaf.com/forum/showthread.php?p=40849549 Libya’s New President is Mohamed el-Magariaf.</ref>.
12 września 2012 w Zgromadzeniu Narodowym odbyły się wybory nowego szefa rządu, który zastąpił tymczasowy gabinet Adbela Rahima al-Kiba. Głosowanie w pierwszej turze wygrał [[Mustafa Bu Szagur]], który pokonał byłego pierwszego premiera tymczasowego [[Mahmud Dżibril|Mahmuda Dzibrila]] stosunkiem głosów 96 do 94. Jako szef nowego rządu zapowiedział starania na rzecz poprawy działania służb państwowych oraz sytuacji bezpieczeństwa poprzez wzmocnienie struktur wojska i policji, a także rozbrojenie bojowników z czasów wojny domowej<ref name=r13 />. Jednakże 7 października 2012 parlament libijski udzielił po raz drugi premierowi Mustafie Bu Szagurowi wotum nieufności, po tym jak odrzucono jego dziesięcioosobowy skład gabinetu. Wiązało się to z nieutworzeniem przez niego gabinetu i kontynuowaniem rządów przez Abdela Rahima al-Kiba<ref>{{cytuj stronę | url = http://wiadomosci.onet.pl/swiat/libia-parlament-odrzucil-sklad-nowego-rzadu-premie,1,5270607,wiadomosc.html | tytuł = Libia: parlament odrzucił skład nowego rządu; premier zdymisjonowany | data = 7 października 2012 | opublikowany = onet.pl | język = pl | data dostępu = 2012-10-07}}</ref>. 14 października 2012 Zgromadzenie Narodowe wybrało Ali Zajdana na stanowisko szefa rządu. Wotum zaufania otrzymał 31 października 2012<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-20152538 | tytuł = Libyan parliament approves new government | data = 31 października 2012 | opublikowany = BBC News | język = en | data dostępu = 2012-11-01}}</ref>, a jego gabinet zaprzysiężono 14 listopada 2012 i od tego czasu jest premierem Libii<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5g_un7N0HMcoFNJClCOzPdczsxmTw?docId=CNG.5f5d4d61e54889235995304ae07eb89d.591 | tytuł = Libya government sworn in | data = 14 listopada 2012 | opublikowany = AFP | język = en | data dostępu = 2012-12-19|archiwum=http://web.archive.org/web/20140129195446/http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5g_un7N0HMcoFNJClCOzPdczsxmTw?docId=CNG.5f5d4d61e54889235995304ae07eb89d.591|zarchiwizowano=2014-01-29}}</ref>.
W kwietniu 2013 nierozbrojone milicje rozpoczęły oblężenie budynków rządowych, domagając się uchwalenia ustawy przez Powszechny Kongres Narodowy ustawy, która wykluczałaby z życia politycznego przedstawicieli obalonego reżimu. Parlament w przyśpieszonym trybie uchwalił ustawę 5 maja 2013. Uchwała zakazała wszystkim wyższym funkcjonariuszom obalonego reżimu Kadafiego zajmowania stanowisk w nowej administracji państwowej. W myśl ustawy Muhammad Jusuf al-Makarjaf musiał się zrzec swojej funkcji, gdyż za rządów Kadafiego był jednym z ambasadorów. Tym samym al-Makarjaf ustąpił ze stanowiska 28 maja 2013. Pełniącym obowiązki przewodniczącego Powszechnego Kongresu Narodowego został [[Dżuma Ahmad Atika]]. Podobne reperkusje przyjęcia tejże ustawy groziły premierowi Ali Zajdanowi<ref name=megresign>{{cytuj stronę || url =http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-22693963 | tytuł = Libya GNC Chariman Muhammad al-Magarief resigns | opublikowany = BBC News | język = en | data dostępu = 2013-06-17}}</ref>.
| |||